LA PRINCIPESSA

Κεφάλαιο 5

Εύας POV

Πέρασα τρεις εβδομάδες σπίτι γιατι αρρώστησα και οι γονείς μου με πίεζαν να τρώω περισσότερο.

Ας πούμε ότι όντως τρώω περισσότερο από πριν τη λιποθυμία μου :)

Μου έστελναν καθημερινά μηνύματα όχι μόνο η Μαρία αλλά και η Σοφία και έχω αρχίσει να πιστεύω πως η Σοφία όντως με βλέπει αλλιώς..
Όταν της μίλησα για τη Μαρία άρχισε να δείχνει πως ζηλεύει και σταμάτησε να μου στέλνει... Για 8 ώρες... Μετά πάλι τα ίδια.

Τώρα έχουμε το τελευταίο διάλειμμα και κάθομαι με την Αθηνά στο παγκάκι που καθόμαστε πάντα μπροστά από τις τουαλέτες και η Ιωάννα είναι όρθια μπροστά μας και μας μιλάει.

-Ρε η μόνη καθηγήτρια από το Λύκειο που αξίζει είναι η Αλεξανδράκη...

Κούνησα το κεφάλι μου θετικά και θυμήθηκα πόσο πολύ ήταν δίπλα μου και από πέρσι αλλά και φέτος

-Όντως. Όταν λιποθύμησα με γύρισε σπίτι μου με το αμάξι της. Είναι πραγματικά καλός άνθρωπος..

-Και ο Περιζόπουλος από το γυμνάσιο είναι πολύ καλός. Είπε η Αθηνά που είναι ακόμη στη χορωδία

-Ναιι! Αυτός θα έπρεπε να διδάσκει κάποιο μάθημα στο Λύκειο, να τον έχουμε! Είπα και κοίταξα και τις δύο παραπονεμένη

Για μια στιγμή σταματήσαμε να μιλάμε.

Η Ιωάννα κοίταξε από πίσω μου με απορία.

-Εύα?

-Έλα?

Η Ιωάννα κοιτούσε επίμονα πίσω μου.

-Γιατί η Λαζάρου από πίσω σε κοιτάει τόσο απειλητικά? Μου είπε με ένα χαμόγελο αλλά και με λίγο τρομαγμένο τόνο

Κατευθείαν γύρισα και κοίταξα πίσω μου και είδα τη καθηγήτρια να με κοιτάζει.

-Όχι πάλι γαμώτο. Ψιθύρισα νευριασμένα και σηκώθηκα από το παγκάκι.

Πριν φύγω κοίταξα την Ιωάννα

-Ποση ώρα με κοιτάζει? Ξέρεις?

-Από όταν κάτσαμε. Στην αρχή νόμιζα ότι είχε χαζέψει, μετά κατάλαβα ότι κοιτούσε εσέν-

Πριν προλάβει να τελειώσει τη πρόταση της άρχισα να κατευθύνομαι προς τη καθηγήτρια που με κοιτούσε, σχεδόν επιθετικά.

Η Λαζάρου είναι μια ψηλή και πολύ αδύνατη γυναίκα. Έχει γκρίζα μαλλιά λίγο πιο μακριά από τον ώμο και πρασινογάλανα μάτια. Είναι γύρω στα 55-56 και έχει αρκετές ρυτίδες.