My dear

Bölüm 4

...........................................................................

Merak. Birine karşın ansızın merak duymaya başlarsınız. Korkunç bir merak... şuan yaşadığım şey böyle özetleniyordu. Heyecandan ne yapacağımı bilmiyor, telefonu elimden düşüremiyordum.

Biten sigaramı atınca bekleyişim çok uzun sürmemiş, telefonuma gelen bildirimle gülümsemiştim.

Siz:
Uyanık mısın? (2.36)

Sarocha:
Uyanığım. Bir şey mi oldu? (2.45)

Kalbim deli gibi attarken ne diyeceğimi düşündüm. Hiçbir şey planlamadan sadece içimden geldiği için yazmıştım. Şimdi ne yapacağım?

Gergince ellerimi kıtlatarak ne diyeceğimi düşündüm. Sonra kontrolü tekrar ellerime verdiğimde yazamaya başladım.

Siz:
Hiç öyle yazmıştım, cevap vereceğini düşünmemiştim hiç. Uyuyamadın mı? (2.46)

Diye yazdım. Yazarken hiç bu kadar gerilerceğimi düşünmemiştim. Merakla bana vereceği cevabı bekledim. Çok kısa bir süre sonra gelen mesaja baktım.

Sarocha:
Uyku tutmadı beni sanrım biraz dışarı çıkmak iyi olabilir. Parka mı gitsem diye düşünüyorum (2.46)

Yazmıştı. Yüzümdeki gülümseme git gide büyüyordu. Bir çocuk gibi hızlıca yazmaya başladım ona.

Siz:
Ne güzel! Parkta gezmen iyi bir fikir. Parkları çok severim (2.47)

Dedim. Hemen mavi tik olurken yukarda yazıyor mesajı çıktı. Kalbim her geçen saniye daha hızlı atıyordu. Bir süre boyunca yazıyor yazısı görünürken neyi yazıp sildiğini merak etmiştim. Tam klavyeyi açıp yazmaya başlıyacakken gelen mesaja baktım.

Sarocha:
Şey istersen sende gelebilirsin. Uykun veya bir planın yoksa tabi.

Yazmıştı. Heyecanla mesaja bakarken hemen

Siz:
Olur bir işim veya uykum yok.

Yazdım. Onunla parka gitme düşüncesi  içten içe beni mutlu ediyordu. Birden yazdığı mesaja baktım

Sarocha:
Peki sana konumu atacağım. Sen kendin gelebilir misin yoksa seni almamı ister misin?

Diye sordu kibarca. Kendim elbette gidebilirdim ama onun yanıma gelmesi daha cazip geldi bana. Hem araba kullanmam gerekirse uzun zamandır araba kullanmadığım için huzursuz olacaktım. O yüzden

Siz:
Kendim gelebilirim ama gelmek istersen gelede bilirsin.

Yazarak durdum. Ardından freen

Sarocha:
Peki ben geleceğim o zaman. Konumunu atar mısın?

Diye yazmıştı. Kibarlığı gerçekten çok hoşuma gitmişti. Bu kadar kibar ve mütevazi olması kendimi özel hissettiriyordu.

Siz:
Tabiki "konum"

Konumumu atarak üstüme baktım kısaca. Dışarı çıkmak için ideal olduğuna karar verdiğimde yanıma telefonumu, cüzdanımı, sigara paketimi ve evin anahtarını alarak odamdan çıktım. Ses çıkarmadan kapıya yönelip evden dışarı adımımı attım.

Sanırım mezun olduktan sonra ilk defa tek başıma evden çıkmıştım. Bu beni bir yandan geriyordu ama diğer yandan da dışarda kimse olmadığı ve yalnız olmayacağımı düşünerek rahatlamaya çalışıyordum.