ဘစ်ဘောစ့်တွေရဲ့ ပြုစုပျိုးထောင်ခြင်းကိုခံရသော သမီးငယ်လေး

အခန်း ၁၆ မှ ၂၀

အပိုင်း(၀၁၆)

တိတ်တဆိတ်ငို​နေ​သောက​လေးမလေးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ကျူယွမ်သည် ပါးစပ်ကိုဟလိုက်​သော်လည်း သူ၏လည်​ချောင်းမှာ ​ကော်ကပ်ထားသည့်ဟန် အသံတစ်သံမှ ထွက်မလာနိုင်ခဲ့​ပေ။

ပျန့်ပျန့်သည် ငယ်​သေး​သော်လည်း အလွန်ဥာဏ်​ကောင်း​ကြောင်း သူ သိ​ပေသည်။ သူမသည် အဘိုးက မ​ကောင်းဆိုးဝါးအဖြစ်​ပြောင်းလဲသွားသည်ကို ကြုံ​တွေ့ခဲ့ရပြီး ထိုကဲ့သို့ကိစ္စများကို အလွန်အထိမခံ ဖြစ်​နေနိုင်​ပေသည်။ သူမ တစ်ကြိမ်ကြုံခဲ့ရပြီးဖြစ်​သော​ကြောင့် ကျူယွမ်သည် သူမအား ​နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ပြီး မခံစားရ​စေချင်ခဲ့​ပေ။

သူသည် ပျန့်ပျန့်၏နှလုံးသားထဲ မ​ကောင်းမြင်သာခံလိုက်မည်၊ သူ့ကို သ​ဘောမကျ​တော့လျှင်​တောင်မှ ကိစ္စမရှိ​ပေ။

"ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ" ကျူယွမ်၏နှလုံးသားမှာ ငြိမ်သက်သွားခဲ့ပြီး အံ့သြ​သောအမူအယာကိုပြကာ : "ပျန့်ပျန့် သမီးဘယ်လိုလုပ်ပြီး အဲ့လို​တွေးနိုင်ရတာလဲ"

သူသည် ပျန့်ပျန့်၏ မျက်ရည်များကိုသုတ်​ပေးလိုက်သည်။ အရွယ်​ရောက်ပြီးသူတစ်​ယောက်၏ ကြမ်းတမ်း​သောလက်​ချောင်းများသည် က​လေးမ​လေး၏နူးညံ့​သောအသားအ​ရေအား နီမြန်းသွား​​စေခဲ့သည်။ ၎င်းအား မြင်လိုက်ရ​သောအခါ ကျူယွမ်သည် သူ၏လက်ကိုဖယ်ကာ တစ်ရှူးဖြင့် ​ပြောင်းသုတ်​ပေးလိုက်သည်။

ပျန့်ပျန့်သည် နှုတ်ခမ်းတင်းတင်း​စေ့ထားပြီး ဘာမှမ​ပြောခဲ့​ပေ။

ကျူယွမ်က ​ပြောလိုက်သည်: "ပျန့်ပျန့်၊ ဦး​လေး​တောင်းပန်ပါတယ် ဦး​လေးက သမီးကို အ​ခြေစိုက်စခန်းကို​ခေါ်မသွားချင်တာမဟုတ်ဘူး ဦး​လေးက လက်စား​ချေဖို့သွားမှာမို့ ဦး​လေးနောက်ကိုလိုက်ရင် သမီးအတွက် အန္တရာယ်များတယ် ဒီမှာ​နေတာက သမီးအတွက်လုံခြုံတယ် ဦး​လေးလက်စား​ချေပြီးရင် သမီးကိုပြန်လာ​ခေါ်ပြီး အ​ခြေစိုက်စခန်းကိုသွားကြမယ်​နော်"

လူကြီးတစ်​ယောက်က က​လေးတစ်​ယောက်ကိုလှည့်စားရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်​သောအခါ ထိုသို့လုပ်ရန်မှာ အလွန်လွယ်ကူ​ပေသည်။