"We were in love now we're strangers."
Twee personen die elkaar elke dag nog zien en die zich voor een camera als beste vrienden moeten voor doen terwijl ze achter de schermen twee jongens zijn met een gebroken hart die nog zielsveel van elkaar houd...
"With tears in my eyes i begged you to stay. You said; hey man i love you but no fucking way."
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Matthy. Als je blieft doe dit niet." Robbie kijkt hem smekend aan, en door de expressie op zijn gezicht die alles al weg geeft wil die in tranen uit barsten, maar het lijkt gewoon alsof die niks uit zijn ogen kan krijgen.
"Sorry, Robbie." Een steek gaat door zijn hart heen, Matthy noemt hem nooit meer Robbie. Altijd 'lieverd' of 'schat', en tijdens de video's 'Rob'. Nooit zijn volledige naam. "Maar ik wil en kan onze relatie niet langer geheim houden."
Robbie slikt, en kijkt Matthy aan, hopend dat hij opeens een camera te voor schijn haalt en roept dat het een prank is, dat dit allemaal een ongelooflijk slechte grap was.
Maar dat is het niet, dat weet die domders goed. "Alsjeblieft, ga niet weg. Ik ben er nu nog niet klaat voor, ik heb gewoon wat meer tijd nodig. Ik wil je niet kwijt raken, Matt. Ik hou van je."
Matthy achud verdrietig zijn hoofd. "Ik hou van je, maar ik kan dit zo niet langer aan. Echt niet."
En met die woorden loopt die weg, Robbie kijkt hem na, en pas als die de deur dicht hoort klappen verlaten de tranen zijn ogen.
Hij valt op zijn knieën terwijl luide snikken hem verlaten. Hij is Matthy kwijt.
En Robbie was er gewoon nog niet klaar voor.
En dat is hij nog steeds niet, en misschien doet het zoveel pijn om hij Matthy snapt. Snapt dat hij niet langer een geheime relatie wil hebben.
Maar Robbie kan het gewoon niet, hij kan de wereld niet laten weten dat die gay is. Als je ziet hoe veel haat die nu al ontvangt, hoe veel zou het dan zijn?
Met verse tranen over zijn wangen opent hij het kastje naast zijn bed en haalt er een mesje uit.
Hij wil de pijn die hij nu voelt vervangen met iets anders. Even de controle over zijn pijn hebben.
Hij stroopt zijn mouw op en laat het scherpe puntje over zijn huid gaan, die bloedende lijnen naast de andere zetten.
En langzaam verdwijnt de pijn over de flashback van hoe Matthy het uitmaakte en voelt hij alleen nog maar de pijn van de wond.
