Trigger warning ⚠️
This chapter contains suicide so please if you ever wanna read this part, be caution. And never do it!
MINTY'S POV
Di ko alam ang gagawin ngayon.
I'm lost.
Kala ko, pwede pa.
Kala ko, pwede pang maayos. Hindi na pala.
Yung taong nagpapasaya sakin wala na rin.
Tinginan ko yung phone ko. Still no response. It's been a few weeks since the confrontation. Ganun ba ako kagago? Pati siya nasaktan ko.
Ganun ba ako kamanhid?
Ganun na ba ako klaseng tao?
"MINTY, PLEASE LANG BUKSAN MO YUNG PINTO, MIN!" Rinig kong sigaw ni P. Sa kabilang side ng pintuan ng banyo.
Ang tanga ko.
Sobrang tanga ko.
Bat pinilit ko pa ang sarili ko na umasa, kung alam ko naman ang sagot.
Lalo na nung nakita ko yung singsing sa kamay niya. That hits me.
Sila na ni La Grande.
"MINTY! PLEASE LANG! WAG KANG GAGAWA NG MASAMA DYAN!" Sigaw ni Morgana.
Nakatingin na lng ako blade na hawak ko. Ramdam ko na rin ang malamig na tubig na umaapaw mula sa bathtub. Siguro mabuti na lang mawala ako ng tuluyan. Para wala na ako masaktan pang iba.
Umupo ako sa loob ng bathtub at nilagay ko yung blade sa pulso ko. Pinadausdos ko ang blade sa pulsuhan ko hanggang may kulay pula ng lumabas sa bawat hiwa na ginawa ko. Nilubog ko na ang katawan ko sa bathtub. Hinayaan ko na lang malunod ang sarili ko sa tubig habang paunti unting nagiging malabo at di na ako makahinga ng maayos, nagiging kulay pula rin paningin ko paunti-unti.
"MINTY!!" Yan na lang ang huli kong narinig bago sumarado ang talukap ng mga mata ko.
PRECIOUS' POV
"PUTANGINA NAMAN MORGANA, HANAPIN MO NA YUNG SUSI DYAN SA DRAWER NI MIN" Sisirain ko na talaga tong pintuan.
"KUNG SIRAIN MO NA KAYA YAN! POTA! SIRAIN MO NA" Tarantang sigaw ni Morgana. Biglang may tubig na lumabas sa pintuan, FUCK!
Kumuha na ako ng upuan at tuluyang sinira ang pintuan.
"MINTY!" Sigaw ko at dali dali kinuha siya sa bathtub. At hinawakan ang pulsuhan niya para tumigil ang pagtagas ng dugo, ano kaba Min. Sana hindi pa kami huli.
"PUTANGINA MO, MIN! DI ITO ANG SAGOT SA MGA PROBLEMA MO!" Sigaw niya sa walang malay na Minty. Dali dali namin siyang binitbit at dinala sa sasakyan ko patungo sa ospital.
"NURSE EMERGENCY PLEASE" Agad naman may lumapit samin na nurse na may dalang hospital bed.
"Min please naman oh! Wag mo kaming iwan ni P" Rinig kong sabi ni Morg habang umiiyak.
"Min please, wag mo muna kaming iwan" yan na lang nasabi ko at tuluyan na akong naiyak.
"Min, para kay Kenzie lang oh, please" mahinang sabi ko sapat na para marinig niya. Hanggang makaabot kami sa ER
"Sorry po, pero hanggang dito na lang po kayo." Pigil samin ni Morgana. Napaupo na siya sa sulok habang ako napasandal na lamang.
"Nakakainis ka Min!" Gigil na sabi niya habang umiiyak.
Min, please lang. Please, wag mo muna kamong iwan. Wag mo na munang iwan si Kenzie.
KENZIE'S POV
Andito ako ngayon sa airport waiting sa flight ko. Babalik akong UK. Nakatulala lang ako dito habang naka titig sa mga notification galing kay Min. Yes, it's been few weeks. Lumayo ako sa kanila.
YOU ARE READING
Remdemptive Love | Larina And MinMyx AU Story 2
FanfictionBook 2 of MIDNIGHT RAIN what if all the pain and agony is only on her head and all the scenarios aren't real. Marina awake up from coma with the unknown situation ahead of her, will she take this chance to make everything right?