Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#35
Yoldalardı, biliyordum.
Gerçekten sabah ilk iş toparlanmaya başlamışlardı. Ne kadar kalacaklardı, nerede kalacaklardı bilmiyordum. Evim 2+1 'di ve açıkçası yeterli yer var mıydı onu bile bilmiyorum, ya da kalmamaları için kendimce bahane uyduruyordum.
Kalmalarına, gelmelerine gerek yoktu. Bunu içimden bin kere söylemiş ama onlara telefonda söyleyecek bir cesaret kırıntısı bile bulamamıştım. Babam bana dün çıkışmış olabilirdi ama eğer onlara gelme deseydim ağzıma gerçekten sıçardı.
Onlara söylemeyerek zaten onların gözünde bir hataya düşmüşken bir de bunu dile getirsem, onlar değil ben onların ayağına, İzmir'e giderdim. Hem de öyle onların kalacağı gibi geçici türden değil, temelli.
Bu yüzden sessiz kaldı ve konuşacaklarımı yuttum.
O kaza bir kere yapılmış, yayılmıştı. Bu saatten sonra onları durdurabilene aşk olsun..
Gelmek üzere olmalılardı. Sabah değil, akşam üstü çıkmışlardı. Her an burda olabilirlerdi.
Benim ailem magazinden çok haberdar olmazdı. Gazetelerden bir iş çıkmayacaklarını anladıkarında televizyondan haberleri daha yakından takip etmeye başlamışlardı. Yoksa ona bile zor başlarlardı. Biraz yaşlı insanlardı. Hayatlarının yarım kısmını tamamlamış, görmüş öğrenmişlerdi.
Babamla aram hep iyiydi. Komik bir adam olsa bile aynı zamanda gergindi. Çocukları ile ilgilenen, işine odaklı bir adamdı. Emekli oluncaya kadar. Lise bitince bizi biraz salmış, emekli hayatını yaşamaya başlamıştı. Onun için emeklilik ikinci bahardı. Ayvalık'tan yazlık bile almış, kendine balıkçı arkadaşlar edinmişti. Ne kadar söylemek istemesem de babam sabah beşte denize girip o saatte uyuyana insanlara "Çok şey kaçırdınız, deniz çarşaf gibiydi." diye nasihat çeken insanlardan biriydi.
Annem onun aksine pek eğlenceli biri değildi. Eski öğretmendi. Başarıya, disipline çok takardı zamanında. Ne zaman mezun olduk, o zaman hayatlarımızdan elini biraz çeker olmuştu. Onunla babam kadar samimi değildim ne yazıkki. Lise dönemi baskıcı tavırlardından epey bir çekmiş, dersimi almıştım.
Babamla ikisinin ilişki dinamikleri de çok farklıydı. Sürekli birbirleriyle didişiyorlardı. Genelde annem gergin tavrını ortaya koyarken babam şakalarla onu geçiştiriyordu.
Bide iki kardeşim vardı. Biri benden büyük, biri de küçük. Küçük olan lise sonda, büyük olan 28 yaşındaydı.
Hepimiz bir araya geldiğimizde anlaşmamızın pek mümkün bir yolu yoktu ve şimdi annemle babam evimin yolunu tutmuştu.
