Gözümü açdığımda etrafı hafif bulanık görüyordum bir az daha araladığımda bana yabancı olan bir ortam gördüm, burası neresiydi böyle? Tam anlam veremedim vicudum hala ağrıyordu baş ağrım çok fenaydı bu gözlerime yansıyarak onları kısık açmamı sağlıyordu
Hafif açık gözlerimi yanlara doğru çevirdiğimde hastanede olduğumu anlamışdım. Etraf sesliydi her kes koşturuyordu. Tamda önüme bakdığımda Seonghwa karşımda duruyordu
Yavaş ve kısık sesimle konuşmağa çalışdım
"Neden buradayız?"
"Jungmin seni fena hale getirdi"
"Ah evet şu an çok kötüyüm*
"Biliyorum o halini görünce hemen hastaniye getirdim seni"
"Teşekkürler, peki bayıldığım esnada ne oldu?"
"Eğer bu halinle dinleye biliceksense anlatırım
"Tabi başla"
Yandaki masayı çekerek karşımda oturdu. Hemen yerimi rahatlayıb dikkatimi ona verdim
"Bir ara sonra sınıfa dönmeye karar verdim ama bu esnada arka bahceden gitme gereği duydum, geldigimde yerdeydin jungmin piçi beni görür görmez koşarak oradan ayrılmışdı.
Seni o halde gördüğümde jungmine haddini bildirme zamanının olmadığını anladım, hemen yanına koşdum, sallayarak uyandirmaga çalisdim ama olmadı son olarakda bir taksiyle buraya getirdim"
"Hmm anladım teşekkürler hwa"
"Şu an dışarı çıkıyorum doktor birazdan gelicekdir"
Kafamla onayladıkdan sonra onun kapıdan çıkışını izledim. Dediği gibi kısa bir sürede doktor gelmişdi
"Evet Kim Hongjoong fazla darbe almışsınız en çokta karın bölgeniz zarar görmüş bu yüzden fazla ayağa kalkarak haraket etmeyin. Yüzünüzdeki yaralar ve karın bölgeniz için bazı kremler yazdık bu gün çıka bilirsiniz"
Gerçekten karın bölgeme yediğim dayaklar yüzünden canım fazla yanıyordu. Doktoru onayladıkdan sonra kafamı diğer tarafa çevirdim Seonghwa durmuş beni izliyordu
"Bize geliyorsun"
"Ne? Saçmalama Seonghwa"
"Bize geliyorsun dedim tek başına kalamazsın bu halinle"
"Hayır tek başıma hall ederim saol"
"Olmaz Hong olmazzzz"
Seonghwa değişmişmiydi artık? Eski hwa'mı var karşımda? Anlam veremiyorum şu an hem bana yardım etdi hem de evine götürmek istiyor. Bu halini kim görse zorba bile olduğuna inanmaz. Aslında haklıydı her ne kadar kendim hall ederim desemde yapamazdım vicudumu hiss bile etmiyorken o kadar ağrıyla kendime bakamazdım
"Bir azdan şoför burada olur seni giydirelim"
"Ne şoförü? Kim gelicek"
Şaşkın bir şekilde yerimden atılıp baktım yüzüne. O anki acı çok kötüydü...
"Amcam özel şoför gönderdi ve aniden haraket yapma"
"Senmi giydireceksin?"
"Evet?"
Hiç birşey söylemeyip başımı salladım zaten kendim giyinemezdim bu halde
Elini yanindaki çantaya atıb içinden beyaz bir tişört ve mavi ince bir çeket çıkardı
"Kiyafetlrti nereden buldun?"
"Burada çalışan yakın bir arkadaşımdan aldım"
Kiyafete kadar düşünmüşdü vay be
Yine kafamı salladım ve gözlerine baktım
Yavaşca yaklaşıb kolumdan tutup kendisine çekti üzerimdeki ceketi çıkarıp kenara attı, gömleğimin düymelerini açmağa başladı elleri bazen vicuduma temas ediyordu gerçekten çok sıcakdı her değdiğinde içim ürperiyordu.
Son olarak gömleğimide çıkardıktan sonra tişörtü eline aldı. Kollarımı zorda olsa kaldırmağa çalışıyordum oda zorlandığmı görücekki kollarıma destek vererek tişörtü kafamdan geçirerek giydirmişdi
Çeketide üzerime çektikden sonra hazırdım. Eşyalarımı toplayıp elimden tuttu ve yavaşca kaldırdı. Neden kalbim hızlanmışdı ki?
"Evet hazırsın"
"Teşekkür ederim Hwa"
Sadece yüzüme bakıp hafif gülmüşdü. Gülüşü tatlı gelmişdi o an
Belim ve karnım yüzünden zar zor yürüyordum hemen fark edip kolumu kaldırarak boynuna götürdü ve belimden tutarak yardımcı oldu
Amk yapma şunu kalbim hızlanıyor
Şaşıp kafamı ona doğru çevirdim
"Rahat yürü diye"
Bir şey demeden yola devam etdim çıkışa geldiğimizde büyük siyah bir araba bizi bekliyordu. Yardımcı olup beni arka koltuğa oturtdu kendiside öne geçdi ve evine doğru yol aldık
....
Geldiğimizde kapıyı açarak beni arabadan indirdi ve evin girişine doğru götürdü
Kapı açıldığında hizmetciler güler yüzle bizi karşılamışdılar. Selam verip Hwa sayesinde salona geçdim
Amcası bizi görünce koltuktan kalktı
"Hoş geldin geçmiş olsun"
İlk önce selam verdim
"Teşekkürler" diyerek samimi bir şekilde güldüm o sırada amcası bana bakarak tekrar konuştu
"Burada kendini rahat hiss ede bilirsin aynı kendi evin gibi zaten Seonghwa senden bir az bahs etdi iyi bir çocuksun biliyorum"
Tekrar teşekkür edip samimi bir şekilde güldükden sonra Seonghwaya side eye atmağa başlamışdım
"Gel üste odama çıkalım"
Başımla onayladıktan sonra merdivenlere yöneldim
Bacağımı her kaldırışta bir ah çekiyordum. Seonghwanın kolumdan tutmasıyla durdum
"Seni kucağıma almam gerek"
"Ne asla"
"Aldım bile"
O an beklemediğim bir anda kendimi onun kucağında buldum. Ellerini belime dolamış üst kata çıkarıyordu bende sıkıca boynuna tutulup bacaklarımı beline sarmıştım
Sonunda odasına geldiğimizde beni yatağına indirdi
"Seonghwa sen ne yapıyorsun?"
"Fazla ağrın olmasın diye kucağımda getirdim iyilikde yaramıyor"
"Saolda sanki bir garipsin bu aralar bana karşı, yani fazla iyisin"
"Kötü birisi değilim zaten Hongjoong sadece sen öyle tanıyorsun"
"İyi tanıdığım Seonghwa lise zamanlarında kaldı şimdi kendisini çöze bilmediğim bir Hwa var karşımda"
"Şu an çözemediğin Seonghwa olma nedenimi bir gün öğreniceksin"
"Otur burada ilaçların arabada kalmış alıp gelicem"
Diyerek asık bir suratla odadan ayrıldı bense beynimdeki karışık sorularla odada baş başa kalmışdım. Gerçekten nedenini merak ediyordum, niye değiştiğini bilmek istiyordum
Acaba şimdide eski Seonghwamı olmağa çalışıyordu...
____________________________________________________
Hello
Askolarrr
İyi okumalarr🎀💋
