Selam. Bölüm atamayalı baya oldu. Normalde daha erken atmayı planlıyordum ancak biliyorsunuz ki Wattpad erişime kapatıldı.
Hâlâ Wattpad' e erişim kapalı ama yine de artık çoğunluk VPN' i keşfetti. Bu yüzden artık yeni bir bölümü atma zamanının geldiğini düşünüyorum.
Neyse, bu bölüm sakin bir bölümdü. Bölümü beğendim.
Aklımda başka kitap yazma fikri var. Bu kitap pek de istediğim gibi olmadı.
Bölüm hakkında düşüncelerinizi yorumlarda belirtirseniz sevinirim. Beni mutlu ediyorsunuz. Seviliyorsunuz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Foresta' nın ağzından..
Tom ile sınıftan çıkalı yaklaşık 10 dakika olmuştu. Kendimi az da olsa toparlayabilmiştim.
Zihnime kim girebiliyor olabilirdi? Her kim giriyorsa o kişiyi bulacaktım, çevremden birinin olduğuna emindim.
Tom arada bi saçlarımı yüzümden çekiyor, iyi olup olmadığımı soruyordu. Ne olmuştu da bir anda bana bu kadar iyi davranmaya başlamıştı?
Artık ne Tom ne de başkasıyla samimiyet kurmak istemiyordum. Bu dönemi bitirip bir an önce evime, babamın yanına dönmek istiyordum.
Bir kaç dakika daha geçtikten sonra dersin bitmesiyle sınıftakiler koridora dağıldı. Draco, Blaise, Nick, Theodore ve Pansy bu sırayla sınıftan çıkmışlardı. Sınıfın kapısından çıkarken Theodore ve Pansy konuşurken gülüşüyorlardı.
Pansy bana öylece baktı ve hiç bir şey dememeye devam ederek koridora doğru Theodore ile ilerlemeye devam etti.
Artık neredeyse herkes birbiriyle küstü veya konuşmuyordu. Hiç bir şey eskisi gibi değildi, bütün bu olanların nedeni bendim. Bunu bilmeme rağmen bu okulda kalmaya devam ediyordum.
