"hep yanlışı mı isterdi insan , doğru olmadığını bile bile koşar mıydı.."
'Her şey bir anda ters gidebilir miydi üstüste gelir miydi herşey..
Sanki dünya benim için tepetaklak olmuştu ve ben yolumu kaybetmiştim..'
'o yolumu kaybettiğim yolda bir an...
Umarım bu kurguyu severek okursunuz.Bu ciddi anlamda yazdığım bir kitap olacak yani arada 'kitabınız güncellenmiştir' bildirimleri gelebilir:) Çünkü cidden okunmaya değecek bir kitap olmasını istiyorum. Kendim de okuduğumda zevk alacağım, heycanlanacağım bir kitap olsun istiyorum. Bunun için cidden uğraşacağım okunsun ya da okunmasın yazmak beni rahatlatıyor.
Aralarda gelecek zamanlardan ipuçları bile olabilir. Yazım yanlışlarını da düzenleyeceğim merak etmeyin sadece direk yazarken o işaretler sadece kafamı karıştırıyor ama bölümlerden tam emin olduğumda düzgün bir şekilde işaretlenmiş olacaklar. Umarım değecek bir kitap olur.
Olmasa bile bu ilk yazışımsonuçta belki tüm duyguyu yansıtmaya bilirim ya da kafanız karışabilir. Bende mükemmel olacak demiyorum sonuçta,en azından duygular anlaşılsın istiyorum. Yazmak cidden güzel bir şeymiş onu fark ettim.Bütün kontrol sizde oluyor.
Beğenmeniz ve kâle alınacak bir kitap olması dileğiyle..
İyi okumalar..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☆
" Ve beklenenler , neden hep vazgeçildikten sonra gelir?"
- Oğuz Atay
Eskiden geceleri çok karanlık gelirdi bana korkardım aydınlık olsun isterdim. Şimdi ise aydınlıktan kaçıyordum. Karanlık bir yer arıyordum. Görünmez olmak istiyordum. Karanlık huzur veriyordu artık. Güven veriyordu.Aydınlık ise..
Bana sadece hatalarımı hatırlatıyordu.
Gittikçe içine çekiliyorsun.
Saklanmak istiyorsun.
Sanki ay ışığını kesmişti ve ben kendi yolumu kaybetmiştim.
Eskiden olsa ayı'ma sorardım bana bir yol göstersin diye ama o çoktan bana ışıklarını kesmişti. Ve karanlıkta aydınlanmamıengellemişti. Yıldızlar bile küsmüştü bana.
Büsbütün bir yol çıkmazı ve karanlık.Yapayalnızdım ve bütün yollar çıkmaz sokak gibiydi. Doğru yolu bulamıyordum. Hayatım yanlış yollar üzerine kuruluydu sanki. Evren bir şekilde bunu bana göstermeye çalışıyor ve rüyalarımı alt üst ediyordu.
Bir yol vardı. Girişi aydınlık güneş gibi parlak. Her şey geçmişte kalmış ve ben mutluyum. Sakince ilerliyorum o taşlı yolda,güller var yolun kenarında.Bazıları siyah bazıları beyaz çok güzeller,biraz daha ilerliyorum yavaş adımlarla. Yıldızlarım benimle, biraz daha ilerlesem ayımı göreceğimi düşünüyorum.
