Emre'nin arkadaşı, Emre'nin ismini kullanarak konuştuğu kişinin şüphelerini gidermek için zekice hamleler yapar. Ancak, her geçen gün gerçeğin ortaya çıkma riski artar ve işler kontrolden çıkmaya başlar. Ve o anda Emre oyuna dahil olur.
Kitap yazmaya uzun zamandır devam ediyorum ama bxb konusu benim için yeni bir tecrübe olacak umarım beğenirsiniz kitabı keyifli okumalar🍁
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir yıl önce
༒
Deli danlar gibi yokuş aşağı koşarken nefes nefese kalmıştım. Sonunda yolun kenarda duran arabayı görünce vakit kaybetmeden aracın arka kapısını açıp külçe gibi kendimi arabanın içine attım. "Sür Metin, radar Hatice teyzeye yakalandım kesin anneme haber uçurmuştur." dedim nefes nefese.
Metin arabayı çalıştırıp yola koyuldu. "Ya oğlum bir işi de eline yüzüne bulaştırmadan yap." dedi, dikiz aynasından bana bakarak. Göz devirip koltuğa yaslandım. "Ne diyeydim kadına? Anne ben salak arkadaşlarım ile içmeye gidiyorum mu deseydim?"
Bana hak verircesine başını salladı. "Öyle deseydin annenin dilinden kurtuluş olmazdı." dedi. "Peki, ne dedin Hatice teyzeye?"
Derin bir nefes alıp cevap verdim: "Dedim ki, 'Hatice teyze, arkadaşımın doğum günü partisi var da, ona sürpriz yapacağız.' Ama kadın tilki gibi, inanmadı tabii. 'Hangi arkadaşın?' diye sordu. Ben de senin adını verdim, kusura bakma."
Metin kahkahayı patlattı. "Vay be, demek benim doğum günümmüş! Haberim yoktu."
"Ne yapayım abi, aklıma ilk sen geldin," dedim sırıtarak. "Neyse ki Hatice teyze fazla üstelemedi. Ama kesin annemi arayacak, ona eminim."
Metin trafikte ilerlerken, "E, ne yapacaksın şimdi? Annen ararsa ne diyeceksin?" diye sordu.
Kafamı iki yana salladım. "Bilmiyorum ya, bir şeyler uyduracağım artık. Belki telefonumu sessize alırım, görmemiş olurum. Ya da... Belki de doğruyu söylemeliyim. Ne de olsa reşidim, kendi kararlarımı verebilirim."
Metin güldü. "Evet, reşitsin. Ama annenin gözünde hâlâ küçük Emreciksin, unutma."
"Haklısın," dedim iç çekerek. "Neyse, şimdi bunları düşünmeyelim. Bugün arkadaşlarla bir mekanda buluşup kafa dağıtacağız. Sen de geliyorsun değil mi?"
"Tabii, senin yüzünden doğum günüm kutlanacak sonuçta," dedi Metin, gülümseyerek.
Trafik ışıklarında durduğumuzda, telefonum titredi. Ekrana baktığımda annemin mesajını gördüm: "Emre, neredesin? Hatice teyzen seni görmüş. Hemen beni ara!"
Metin düşünceli bir şekilde, "Belki de doğruyu söylemen en iyisi olur," dedi. "Ama şimdi değil. Önce biraz sakinleş, arkadaşlarla vakit geçir. Sonra annene durumu anlatırsın."
Başımı salladım. "Haklısın. Şimdilik sessize alıyorum telefonu. Bu gece için endişelenmek istemiyorum."
Metin gülümsedi. "İşte bu! Haydi, eğlenmeye gidiyoruz. Arkadaşlar bizi bekliyor."
