Zifir Okulları'ndan mezun olanların yolları, Dehliz'in karanlık ve gizemli sokaklarında kesişir; burada her gölge bir sır, her sessizlik bir hikaye saklar.
Karya, kaderin ince iplikleriyle bu karanlık şehre çekildiğinde, ruhunu arındıran bir ışık a...
İyi okumalar ★ Oy vermeyi ve satır aralarını yorumlarınızla doldurmayı unutmayın.
Instagram:llettermoon
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.GÖLGEDEKİ KARANLIK
The City Holds My Heart, Ghostly Kisses
"Beni neden izliyorsun?"
Bu soruyla afalladım. Vasi'nin karşımdaki sandalyeyi çekip oturması bu şehirde beklediğim en son şeylerden biriydi. "Sadece... Tanıdık geldin." diyebildim. Kendi kulağıma bile zayıf gelen bir bahaneydi.
Vasi gözlerini kısmıştı. "Tanıdık mı?" diye tekrarladı, sesinde kuşkulu bir ton vardı. "Beni okuldan tanıyorsun, değil mi?"
Başımı salladım. "Evet, Zifir Okulları'nda birkaç kez görmüştüm seni."
"Peki, şimdi burada, Dehliz'de neden hala beni izliyorsun?" diye sordu, bu kez sesinde bir meydan okuma vardı.
Hala... Basketbol oynarken de izlediğimi biliyor muydu?
Bu sorunun altında yatan gerçeği ben de bilmiyordum, "Yabancı bir şehirde, tanıdık bir yüzü izlemek..." dedim kelimeleri bir araya getirmeye çalışarak. "Daha güvende hissettiriyor."
"Bu şehirde güvende hissetmemen gerek Karya." dedi, adımı nasıl bu kadar rahat söylediğini anlayamadan.
Şaşkınlıkla gözlerimi onun karanlık gözlerine diktim. Adımı biliyordu... Ama nasıl? Sormak istedim ama kelimeler boğazımda düğümlendi. "Seni tanıyorum," dedi, sanki aklımdan geçen soruyu okumuş gibi. "Ben de seni görüyordum, Zifir'de."
O dönem görünmez olduğuma inanmıştım oysaki, spor salonunun bir köşesine sıkışmış şekilde; Vasi'nin, basketbol topunu tüm enerjisiyle potaya sokuşunu izlerken.
Anladım dercesine salladım başımı, ne diyebilirdim ki başka? "Nasıl buldun şehri?" diye sordu bu kez.
"Geldiğimden beri ilk defa çıktım, bir haftadır buradayım."
"Biliyorum," dedi gözlerini üzerimde gezdirirken. "Diğer gelenler bir haftadır şehre karışmaya çalışıyor." Benim dışımda buraya gelenlerin olduğunu bilmiyordum, en azından tanıdığım kimse yoktu. "Şehir mi ürküttü? Bir haftadır yeni dışarı çıkacak cesareti bulman... Şaşırtıcı."
"Bir şeylere alışmam kolay olmuyor, zaman gerekiyor. Korktuğumdan değil."
