HERŞEYİM //kerem aktürkoğlu

22| can

Selamın aleyküm kardeşlerim

Bu bölüme biraz imanlı girelim dedim.

Fazla uzatmadan başlıyorum. İyi okumalar canlarımmmm

💛❤️

*3 hafta sonra*

Emre: sevgilim nasılsın?

İnci: iyim ama Kocaeli'de çok sıkılıyorum. E sen nasılsın

Emre: iyim bebeğim ve senide iyi yapıcam.

İnci: nasıl yani?

Emre: odanın perdesini arala

Ciddi olamaz. Koşarak perdemi araladım. Gelmişti. Bahçe duvarının dışında duran arabasına yaslanmış buraya bakıyordu. Sevinçle tekrar telefonu kulağıma yaklaştırıp;

İnci: emreee sen bir tanesin. Canım sevgilim. Bekle beni aşağı geliyorum.

Emre: hadi koş

Telefonu kapatıp heyecanla merdivenlerden aşağı atlaya atlaya indim. Acaba abimden nasıl izin alacağım? Allah yardımcım olsun. Abim salonun ortasında oturmuş maç izliyordu. Yanına oturup kedi bakışlarıyla söze girdim.

İnci: abicimmm canım abimmm

Mert: ne istiyecksin acaba?

İnci: canım abim nasılda tanıyor beni. Ben biraz dışarıya çıksam-

Mert: hayır

İnci: lütfeeeeennn

Mert: nereye gideceksin?

İnci: ya zaten pek bi yeri bilmiyorum. Nereye gidebilirim ki? Yakınlarda olucam

Mert: şu maç bitsin beraber gideriz

Off yeter sıkıldım senden. Her yere senle gidiyorum zaten

İnci: abi cidden çok sıkılıyorum evde. Biraz caddede alışveriş yapsam neşem yerine gelse

Mert: hayır

Sesi asla izin vermeyeceğini belli ediyordu ama o daha beni tanımamış.

İnci: sen ne istiyorsun ya? Burda sıkılıp ölmemi falan mı?

Mert: ben sana çıkma demiyorum ki. Beraber çıkalım diyorum. Ya da annemle çık

Ne istiyon lan sen? Zorla 'sizi istemiyorum' dememi falan mı?

İnci: abi! Yalnız gitmek, kafa dağıtmak istiyorum.

Mert: resmen sizi istemiyorum diyorsun şu an. Doğru mu anladım?

Şimdi 'doğru' diye bağırmak var da neysee

İnci: yaniii... Öyle de değil ama biraz sıkılıyorum artık diyelim.

Mert: tamam git ama 2 saat sonra burdasın