HERŞEYİM //kerem aktürkoğlu

12| bıçak

Selaaam

Aklımda çok güzel bi senaryo var.

iyi okumalar💛❤️

Bu niye benim yakamdan düşmüyor ya

Emre sağ koltuğun kapısını açıp oturdu. Bende 'ne oluyor' dercesine bakışlar atıyordum. Bi yandan da vücudumu korku ve gerginlik sarıyordu.

Emre: inci biraz konuşabilir miyiz

Ne diyeceğimi bilmiyordum. Sesim titreyerek

İnci: olur

Emre: teşekkür ederim. Öncelikle senden çok özür dilerim. Geçmişte olanlar için çok özür dilerim. İşte gençlik ne yaptığımın bende farkında değildim. Sana yaşattığım her şey için çok üzgünüm. Beni afetmeni beklemiyorum çünkü affedilemez şeyler yaptım.

Gerçekten yüzünde pişmanlık görebiliyordum. Ama bu olan her şeyi, benim travmalarımı unutturamaz dı da

İnci: e-emre dürüst olmak gerekirse ben seni gördüğümde bile geriliyorum.

Emre: anlıyorum ve hakta veriyorum. Bu yaptığım kabul edilemez.

Acaba gerçekten pişman mı

Bence değil

Niye

Geçenlerde sana fıstık gibisin diyende bendim zaten

Emre'nin gerçekten pişman olup olmadığını anlayamadım ama yüz ifadesi, konuşmaları ve mantığım pişman olduğunu söylüyordu bana.

Emre: inci senden geçmişi unutmanı istiyorum. Her ne kadar unutulmaz olsa da, lütfen. Gel yeni bi sayfa açalım. Yanlış anlama arkadaş olarak

Ne diyo lan bu

He aynen öylede oluyordu

İnci: emre öyle olmuyor işte. Sen benim ne yaşadığımı hiç bilmiyorsun. Kullandığım ilaçları, gittiğim psikologları, her gece gördüğüm kabusları

Emre'nin yüzünde o pişmanlık vardı. Bunu çok belli ediyordu.

Emre: özür dilerim inci hiç bir şeyi değiştiremem ama özür dilerim.

Emre vücudunu bana doğru tamamen çevirdi. Gözlerine bakamıyordum. Saniyelik olarak baktığımdaysa içtenliğini samimiyetini ve pişmalığını yine gördüm. Yanaklarım ve gözlerim hala ıslaktı. Saçlarım yanaklarımı kapatıyordu. Emre saçlarımı kulağımın arkasına koydu. O an ölücek gibi hissettim. Gerginliğim ve korkum tavan yaptı. Elini yanağıma getirip göz yaşlarımı sildi.

Emre: lütfen ağlama. Ağlama sebebini bilmiyorum ama sen hep gül. Gülmek sana çok yakışıyor. Ben seni hiç güldüremedim ama sen hep gül.

Emre'nin eli hala yamağımdaydı ve bu beni çok diksindiriyordu. Elini yanağımdan çeti ve arabanın kapısını açtı. Tam inecek iken fısıldayarak konuştu.