Anne ve babamın konuşmasının üzerinden iki bilemedim üç saat geçmişti. Alelacele abimin motorunun anahtarını almış kendimi dışarı atmıştım. Arkamdan seslenmiş olsalarda dinlemedim.
Bana söyledikleri şeyler o kadar saçmaydı ki. Bir de biliyorduk zaten demişlerdi? Madem biliyordunuz neden bana şimdi söylediniz.
Hayatımı yeterince mahfetmemişler gibi karşıma geçmiş biliyorduk zaten diyorlardı.
Daha fazla ağlamanın ve gazlamanım bana bir yararı olmadığını anladıktan sonra telefonumu çıkarıp bir kaç fotoğraf çektim. Story atıp abimr iyiyim imajı çizmek istemiştim.
Sezin'in hikayesi;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yıkıldık sanmışsınız hala ayaktayız beybiiisi🧚💕
Üzerine de yazı yazmıştım, arada böyle saçma sapan şeyler paylaşıyordum.
Yaklaşık bir saat daha motorsikletle gazladıktam sonra evin olduğu sokağa doğru sürmeye başladım. Eve gitmeye hazır mıydım bilmiyordum ama daha fazla bekletemezdim.
Otoparka motorsikleti park ettikten sonra hızla merdivenlere yürüdüm. Eve gitmek ve abime sarılmak istiyordum.
Henüz herşey açığa çıkmamıştı! Dna testi yapılmamıştı ki nasıl emindiler?
Korkuyordum.. Beni o aileye vericeklerini söylemişti annem, öz kızını istiyordu?
Hani beni seviyordu? Hani biz bir aileydik? Hani bana çok değer veriyordu?
Evin kapısının önüne gelmiştim ama girmekten vazgeçtim merdivenlere oturdum. Düşünmeye başladım. Korkuyordum hemde fazlasıyla. Neler olucaktı eğer o aileye gidersem ne ile karşılaşıcaktım bilmiyordum.
~ Yazardan
Sezin artık büyümüştü, çok güzel bir genç kız olmuştu. Bugün öğrendiği şeyler onu çok yıpratmış ve korkutmuştu.
Ne yapacağını kestiremeyen kız sessizce ağlayarak merdivenlere çöktü. Başı dönüyordu.
Kulaklıklarını kulağına taktı ve bir şarkı açtı. Yaklaşık on beş dakika sonra merdivenlerde başını duvara yaslamış bir şekilde uyuyakaldı.
Bu sırada Altınbilek ailesi salonlarında oturmuş düşünüyorlar aynı zamanda da Sezen'i ne yapacaklarını düşünüyorlardı. (Herhangi bir hata yok karışan kızın adı Sezen)
Zaten kızları yurt dışında okumak istiyordu sanırım artık gitmesi daha iyi olucaktı. Kılınç ailesini araştırmışlardı ve Sezen'in o ortama uyum sağlayabileceğini düşünmüyorlardı.
Eğer Sezin'i yanlarına alırlarsa da aynı evde pek anlaşabiliceklerini sanmıyorlardı.
Herkes farklı şeyleri düşünüyor farklı şeyler için endişeleniyorlardı.
Yağız, kız kardeşinin onlara alışıp alışamayacağını düşünüyordu.
Sezen, ailesiyle her ne kadar anlaşamasa da onları nasıl bırakacağını düşünüyordu.
Kerem, eve hiç tanımadığı bir kızın gelmesinin doğruluğunu düşünürken bir yandan da onunda onlara yabancı olduğunu ve korkabiliceğini düşünüyordu.
Selim, korkuyordu. İçinde yalnızca korku vardı.
Batın, Sezin'in ona benzeyip benzemediğini düşünüyordu.
Ulaş, Ulaş.. Kardeşini kimseye vermek istemiyordu lakin bir kaç saat sonra ondan tamamen kopacağını bilmiyordu.
Sezil Hanım, kızını ne İngiltere'ye göndermek istiyor ne de öz kızıyla aynı ortama girip huzursuzluk yaşamasını istiyordu. Sezin'in onları kabul edip etmeyeceğini de bilmiyordu.
Kenan Bey, biricik kızını İngiltere'ye göndermekte kararlıydı. Hem iyi bir eğitim aldıracak hem de öz kızını daha iyi bir ortamda tanımaya çalışacaktı.
Helin Hanım, öz kızının başka bir ülkeye gidiceğini bilmeden onu yanına almayı düşünüyordu ancak kapının önünde merdivenlerde ağlayarak uyuyakalan yıllarca aynı evi, aynı anıları paylaştığı kızını hiç mi hiç düşünmüyordu.
Mustafa Bey, kızını başkasına vermek istemiyordu ya da daha iyi bir ortama girmesini istemiyordu:). Öz kızını yanına almak konusunda kararlıydı.
Herkes herşeyin kendi istediği gibi olmasını istiyordu. Ama olaylar kimsenin beklediği gibi gerçekleşmeyecekti.
Sezen evinde ailesiyle vakit geçirirken Sezin uyuyordu, yalnızdı. Bu çok acıydı. Bir kız sadece çocukluğunda anne ve babasından sevgi görmüşken bir diğer kız her yaşında sevgi görmüş ancak bunun kıymetini bilmemişti.
Sezin uyanmaya başladığında hava çoktan kararmıştı. Saate baktığında akşam 11i geçtiğini fark etti.
Eve girmek istemiyordu ama başka çaresi de yokmuş gibi görünüyordu. Yerinden kalktı kapıyı çaldı. Annesi kapıyı açtı, Sezin annesinin dediklerini duymazdan gelerek sarsak adımlarla odasına girdi ve arkasından kapıyı kilitledi. Bu sırada Helin Hanım ise bağırmaya devam ediyordu.
"Sen ne yaptığını sanıyorsun ha ne? Kaç saattir meraktan öldük biliyor musun? Katlanamıyorum artık bu şımarık hallerine! Defolup gidiceksin ama yakında evimden kaltak!"
Ulaş evde değildi kafasını dağıtmaya ihtiyacı vardı. Babasının arabasını almış ve Sezin evden çıktıktan beş dakika sonra o da terk etmişti bulunduğu ortamı. Nasıl olurdu da minik kuşu onun kardeşi olamazdı.
Ne olursa olsun Sezin onun kardeşiydi. Sezenle tanıştıktan sonra araları nasıl olurdu bilmiyordu ama Sezin her zaman onun kardeşi olarak kalıcaktı.
Uçurumun kenarında oturmuş birasını yudumluyordu. Bir yandan da için için ağlıyordu. Güzelini çok üzmüşlerdi. Canından çok sevdiği motorsikletini almasına bile bir şey demiyordu. Eğer olurda gerçekten Sezin onun kardeşi değilse motoru onun olmalıydı. En hızlısından bir mesaj gönderdi Sezin'e her ne kadar harfleri bulanık gören gözleri yüzünden tutturamasa da.
Yavrumbalımgüzelkardsm'emesaj gönderildi;
Güzeller güzelim sen benim her zaman kardeşimsin kim ne derse desin bu böyle olacak sakın unutma seni çok seviyorum.
Her zaman yanındayım ve sana çok güzel bir haberim var!!! O çok sevdiğin motorım artık senin :))
Ulaş yaptığı şeyden oldukça memnumdu ve sırıtmadan edemedi. Kardeşi salak falandı ama onu çok seviyordu.
Eve gidip onunla uyumaya karar verdi ve arabaya bindi. Ne kadar hızlı gidersem onunla o kadar fazla vakit geçiririm diyerek gaza köklendi.
~
Okunma sayısı benim için gerçekten önemli değil. Evet okunsa çok sevinirim ama bu kurgu benim kafamda finaline kadar yazılfı evet bazı yerlerini oldukça değiştirerek yazıyorum ama yine de olaylar çokta değişmiyor.
İsterse 10 kişi okusun yine de bu kitabi finale kadar yazacağım.
