1938 Aylar böylece geçip gidiyordu. Tom ya günün yarısını kütüphanede ya da Slytherin ortak salonunda geçiriyordu. Vakit gelmişti yaz tatili olucaktı. Slytherin puanlamada başarılı olmuştu. Bense yaz tatilini nerde nasıl geçireceğimi düşünüyordum. Acaba Tom nerde geçirecek?!
Herkes evine gitmek için toplanmıştı.
"Seni özleyeceğim Alicia"dedi Rosie ve bana sarıldı.
"Ben de seni" dedim ve ben de ona sıkı sarıldım.
Olivia'la da görüştüm ve onlar evlerine gitmek için yol aldılar. Tom ortalıkta gözükmüyordu. Bizde tatilimizi yetimhanede geçirecektik. Orayı ve bayan Cole'u hiç sevmiyordum. Bize karşı aşırı sert olan bu kadın. Bizden resmen nefret ediyordu. Kibirli bakışları ve çocuklara karşı iğrenç tavırları onu daha da çirkin gösteriyordu. Tom'u deli olarak görüyordu. Çok konuşmadığı ve bütün gün odasından dışarıya çıkmadığı için.
Yaz tatili iki ay sürecekti. Bu vakit dışında ne yapacağımı bilemiyordum.Önceleri Diana'la oynar ve eğlenirdim. Şimdi onu evlat edinmişlerdi. O çok masum bir muggledı. Ama Tomun öldürmek istedikleri listesinde biriydi. Geçen yıl Tom Diana'nın günlüğünü yakmıştı. Daha sonra onu böceklerle korkutmuştu. Ona bunu neden yaptığını sorduğumda "o ahmak kız çok zayıf ve onunla uğraşmak aşırı keyifli" demişti.
Tom iki hafta boyunca odasından dışarı çıkmamıştı. Hogwarts'tan getirdiği ders kitaplarıyla ilgileniyor ve büyü çalışıyordu. Bense bahçede çiçeklerle ilgileniyordum. Ara sıra pencereden baktığını ve ben baktığım an kaybolduğunu görebiliyordum.
İki hafta böylece geçip gitmişti. Diğer çocuklarla bağ kurmaya çalışıyordum. Birini evlat edinmeye geldiklerinde kenarda oturup onları izleyip ne kadar mutlu olduklarını görebiliyordum. Önceleri kendi kendime neden benim bu kadar şanssız bir çocuk olduğumu ve annemin babamın beni neden bırakıp gittiğini sorgulardım. Üzülüyordum bunun için...Şimdi de öyle çok üzülüyordum. Annemi keşke tanıya bilseydim. Şu an hayatta olsalar belki de çok daha farklı hayatım olurdu. Daha güçlü olurdum daha cesaretli. Ama değildim.
Tom'un da ebeveynlerinin olmadığını biliyordum. Peki nasıl bu kadar dik duruşluydu. Umursamıyordu hiçkimseyi. Kalbinin derinliklerinde hiç mi özlem yoktu? Babasına karşı nefreti ve kini gün gittikçe artıyordu. Hiçkimseye söylemese de aslında içinde çok büyük fırtınalar estiriyordu.
Akşam olduğu için yetimhaneye girdim. Tom odasında oturmuştu. Ve hiçbir şey yapmıyordu. "Merhaba"dedim.Yüzüme bile bakmadı.Keskin suratı çok yaşlı gösteriyordu.
"Burdan bir şekilde kurtulucam."dedi ve odasının kapısını örttü.
Sabah olmuştu. Tom bahçenin arka tarında olan ormana doğru gidiyordu. Onu takip etmek için aşağıya indim. Sessizce arkasından yürüyordum. Birden ortalıktan kayboldu.
"Lanet olsun.Nereye gitti bu çocuk?"dedim ve ağaçların arkasına bakmaya başladım.Birden arkamdan "beni mi arıyorsun aptal kız?" dedi. Duyduğum sesle çığlık atıp yere düştüm.Kahkaha atıp duruyordu.
"Ödümü kopardın Marvolo."dedim.Ayağım acıyordu.Baktığımda ayağım kanamıştı.Galiba düşerken dal parçası ayağımı kesmişti.
"Neden beni takip ediyorsun?Daha kaç defa sorucam sana? Bir de takip ederken kendi başına bela açıyorsun."
"Seni takip etseydim ruhun bile duymazdı."dedim.Yüzümü buruşturup yarama baktım.
"Tabi tabi emin ol duymazdım."dedi ve ormanın derinliklerine doğru ilerledi.Bense ayağımı hareket ettiremiyordum. Oturup öylece kalmıştım.Birden çalılıkların arkasından ses geldi.Sanki bir şey hızlıca bana doğru hareket ediyordu.Çalılıklardan uzaklaşmaya çalıştım.Bu bir çıngıraklı yılandı.Korkudan dilim tutulmuştu. Başını kaldırıp yavaşça bana doğru hareket ediyordu.Bir şey yapamıyordum.Asamı diğer tarafta düşürmüştüm.Sonumun geldiğini hissediyordum.İki elimle gözlerimi kapadım.
Biranda tıslama sesi geldi.Tom çatıldilinde birşeyler söylüyor ve yılanı kontrol ediyordu. Asasını yılana doğru tutmuş.Sol elini yukarı kaldırıp yılanı sanki hipnoz ediyordu.Bir süre sonra yılan arkasını dönerek hızla bizden uzaklaştı.Şok içinde ona bakıyordum.Gözleri kırmızı renkti.Zümrüt yeşili gözlerinden eser yoktu.
"Bu seferlik seni kurtardım.Gelen sefer seni kurtarmam hatta ölümünü izlerim hem de keyifle aptal kız ."dedi ve alaycı şekilde güldü.
"O yılanı sen çağırdın değil mi?"kızgın bir halde bağırdım. "Az kalsın beni öldürüyordun."
"Teşekkür etmek yerine bir de budalalık mı yapıyorsun ha?Keşke seni kurtarmasaydım da aklın başına gelirdi.Aptal"dedi.
"Tamam özür dilerim.Ayağa kalkamıyorum bana yardım et"
"Neden yardım edeyim.Yine peşimden gelip beni rahatsız etmen için mi?Burda kal da kurt kuşa yem ol.O zaman bağırmak neymiş görürsün."
"Tamam bir daha bağırmayacağım." "Hadi lütfen"dedim ve gözlerimi büyütüp ona baktım.
"Tam bir belasın."eğildi ve ayağıma dokundu.
"Episkey" dedi ve yaram aniden yok oldu.
"Artık ayağa kalka bilirsin."
"Sağol"dedim ve onu takip ettim.Ormandan çıktık ve Wool Yetimhanesi'ne doğru ilerledik. Hiçkimseye gözükmeden odalarımıza girdik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
