• içimdeki sen boşluğu • 0.6

771 49 69
                                    

Alaz gittikten birkaç saat sonra bara geçmek için hazırlanıp evden çıkmıştım. Gitmeden önce duymayacağımı düşünerek kurduğu cümle kafamı karıştırmıştı. Üstümü çizemediğini söylemişti. Bundan ne çıkarmam gerektiğini bilmez halde yürümeye devam ederken barın önüne çoktan geldiğimi fark ettim.

"Düşünme Asi.. Düşünme.." diye diye bara girdiğimde "Hoş geldiniz." diyen garson çocuğa başımı sallayarak teşekkür edip içeri doğru yürüyecekken bir kolunu bar tezgahına dayamış, bir eli ensesinde yüksek taburede oturan bedene takıldı gözlerim.

"Hayır ya.." dedigim an bedenin sahibi hafifçe bana döndüğünde göz göze geldik, Alaz'dı. Onu burada görmeyi beklemiyordum, söyledikleri zaten tüm gün aklımdan çıkmamışken birde burada, burnumun dibinde olması inanılır gibi değildi. Derin bir nefes vererek gözlerimi gözlerden ayırdım ve arkasından geçip giderek kulise yöneldim.

...

Bir süre kuliste öylece oturduktan sonra hazırlanıp aşağıya indim. Bugün sahnem vardı, orkestra yavaş müziklerle ortamı hareketlendirmeye başlarken ben de sahnenin kenarında çıkacağım saati bekliyordum. Tolga da barın kenarında o gece Alaz'ın çıkıp gittiği kızla konuşuyordu.

"Asi, bi bakar mısın ya?" diyen gitarist çocuğun sesiyle odağımı onlardan ayırdım ve sahnenin arkasına ilerlemeye başladım. Saçlarımı karıştırarak bir anlığına önüme bakmadan ilerlerken sert bir bedene çarptığımda
adımlarım kesildi.

"Yavaş ya.." diyerek başımı kaldırdığımda bedenin sahibiyle göz göze geldik.

Alaz, hala buradaydı. Üzerindeki kabandan kurtulmuş, gündüz gördüğüm haline göre epeyce dağılmış sayılabilecek saçları ve aldığı yüksek doz alkolden kıpkırmızı olmuş gözleriyle tam karşımda duruyordu.

"Sana yavaş, Asi kız." dediğinde çıkan çatallı sesiyle çatıldı kaşlarım.

"İyi misin sen?" dediğimde bakışlarını gözlerime değdirmemek için büyük bir çaba sarf ediyordu. Yüzümden başka her yerde gezinen gözlerini görmek istediğim için çenesini kavrayarak başını kendime çevirdim. İyi görünmüyordu ve bu aramızda her ne yaşanmış olursa olsun endişelenmeme neden olmuştu.

"Ne fark eder ki, artık?"

Çenesini elimden kurtardı ve yanımdan geçip bar taburesine oturdu.

Yanında muhtemelen geceyi geçirdiği kız ona doğru dönüp sırıta sırıta konuşmaya başladığında midemin bulandığını hissettim. Kız kendi kendine bir şeyler anlatırken Alaz bir an bile dönüp ona bakmamıştı. Hatta sesine tahammülü yokmuş gibi nefesini vererek kollarını tezgaha yaslayıp başına yastık yaptı.
Ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışırken sahneden adımın okunmasıyla gözlerimi ondan ayırdım ve adımlarımı sahneye yönelttim.

Sahnenin önü yavaş yavaş dolmaya başlarken önümdeki kağıtlara göz gezdirmekle meşguldüm. Dikkatimi dağıtacak her şeyden kendimi soyutlamaya çalışıyordum ama sahnenin sağında, barın kenarında oturan bedenin sahibi buna pek izin vermiyordu.

Derin bir nefes alarak arkamı döndüm ve orkestraya hazır olduğuma dair kısa bir işaret vererek mikrofona doğru yaklaştım. İçimdeki ses hala beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Kulağıma dolan müzikle birlikte gözlerim son kez Alaz'ın üzerinde gezindi, hala başı bar tezgahına yaslanmış halde öylece oturmaya devam ediyordu. Başımı iki yana sallayarak gözlerimi ondan ayırdım ve nefesimi toplayarak şarkıya başladım.

"Yaktı beni yaktı beni yaktı beni yaktı beni.."
"Yaktı beni yaktı beni yaktı beni yaktı beni.."

Şarkıya başlar başlamaz kapanan gözlerimi ilk nakaratı okuduktan sonra yavaşça araladığımda bakışlarım yine onu bulmuştu, şaşırma Asi.. Gözleri üzerimde gezinmeye devam ederken ben yeniden önüme dönerek şarkıya devam ettim.

Healing To Lovers | AsLaz ❤️‍🩹Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin