Healing To Lovers | AsLaz ❤️‍🩹

• can kırıkları • 0.7

Keyifli Okumalar 🤍

"Sen de benim üzerimi çizememişsin sanki, doğru mu anlıyorum? Ha Asi Kız?"
...

    Fısıltılı sesi kulaklarıma dolarken sıcak nefesi boynumdan akıp gitmişti. Aniden bedenimi ona çevirdim varlığından emin olmak ister gibi. Buradaydı işte, gitmemişti bir yere.

    Gözlerim hızla tüm yüzünde gezinirken iyi olduğundan emin olmaya çalışıyordum. Onu saatler önce burada bırakırken olandan daha kızarıktı gözleri. Nedeni aldığı yüksek doz alkol müydü, yoksa ihtimalinin bile midemi bulandırdığı o şey miydi diye düşünürken, kendimden bile beklemediğim bir anda parmak uçlarımda yükselerek kollarımı boynuna doladım.

    Ellerinin yavaşça belime dolandığını hissettim. Nefesi yeniden boynumdan aşağı kayıp giderken aynı saniyelerde gözlerim kapandı ve başım omzuna yaslandı. Gece boyunca, hatta gün boyunca aldığı alkol yüzünden ayakta bile zor duracak halde olmasını bekliyordum. Ama belimdeki elleri sıkılaştığında, beni iyice kendine çekip başı boynuma gömüldüğünde gayet kendinde olduğunu anlamam çok uzun sürmemişti. Dolan gözlerimi hissettiğimde derin bi nefes aldım ve yaşların yanaklarıma, oradan da Alaz'ın sıcak tenine akmasına izin vermedim.

   Boynuna sıkıca sardığım kollarımı gevşetip yavaşça ondan uzaklaştığımda bundan memnun olmamış gibi huzursuz bir nefesi son kez boynuma doğru verdi ve başını boynumdan çıkardı.

   Göz göze geldiğimizde bakışları sorgular bir
ifadeyle dudaklarım ve gözlerim arasında gidip geliyordu. İğne atsanız yere düşmez bir yakınlıklıkta öylece birbirimize bakmaya devam ederken hızlanan kalp atışlarımı her bir hücremde hissetmeye başlamıştım. Engel olamadığım kesik bir nefes zaten aralık şekilde duran dudaklarımdan çıkarak onun yüzüne çarptı. Onun için bu son nokta olacak ki nefesim yüzüne çarpar çarpmaz hala belimde duran elleriyle beni sertçe kendine çekti ve dudaklarıma kapandı.

    Anında gözlerim kapanırken ellerim yeniden enseini bulmuştu. Asla karşı koyamıyorsun Asi..

  Ona kızgındım, hatta öyle kızgındım ki onu bir kaşık suda boğabilirdim. Ama kızgın olduğum kadar özlemiştim de. Sırtımı dönüp gözlerine baktığım an anlamıştım bunu yapamayacağımı. Yavaşça dudaklarımı aralayarak öpüşüne karşılık vermeye başladım.

    O kadar sakindi ki hareketlerimiz, biz hala eski biz miyiz diye düşünmeden edememiştim. Belimdeki elleri yavaş hareketlerle sırtıma doğru çıkarken alt dudağımı çekiştirmeye başlamıştı. Şimdi ayrılmazsam, duramazdık. O yüzden ensesindeki ellerimi göğsüne indirdim ve son kez dudaklarını öperek başımı geri çektim. Nefesimi toparlayarak gözlerimi açtığımda onun gözlerinin hala kapalı olduğunu gördüm. Aralık duran dudaklarından kesik kesik alıp verdiği nefesler yüzüme vuruyordu.

   "Alaz.." dediğimde yavaşça aralandı gözleri.

   "Asi.. Ben.." diyerek yavaş yavaş konuşmaya çalıştı.
"Özür dilerim ben, bir an tutamadım kendi-"

  "Saçmalamayı kesecek misin, gideyim mi?" Elimle kapıyı göstererek kurduğum cümleyle başını iki yana salladı. Akşam buradan ayrılırken ki halinden çok daha iyi bir haldeydi, gözleri hala kıpkırmızı olsa bile. Başımı iki yana sallayarak kollarından sıyrıldım  ve bedenini az ilerideki oturma alanına doğru itmeye başladım.

  "Gel oturalım şuraya hadi. Neyse ki tahmin ettiğim kadar sarhoş değilsin.."

   "Ben sarhoş değilim ki.." Hadi ya der gibi bir ifadeyle suratına bakarken bu cümleyi büyük bir ciddiyetle kurduğunu gördüm.