යුකී 🦋🍃| ongoing ( Non - fiction )

1 කොටස

ආහ්හ්හ්.... ටීවි එකේ ඉන්න මිනිස්සු උදෙන් නැගිටිනකොට ඇහෙන්න කුරුල්ලන්ගෙ සද්ද පිරිත් සද්ද වගේ මොන තරම් මිහිරි දේවල්ද.ඒත් අපේ ගෙවල්වල උදෙන් නැගිටිනකොට ඇහෙන්නෙ අල්ලපු ගෙදර හිපාටුවගෙ කැසට් එකේ සද්දෙ. ඒකෙ සද්දෙට පපුවත් එක්ක දෙදරනවා. Fb එකෙත් මිනිස්සු කට කහනවට නෙමෙයි පෝස්ට් හදන්නෙ අල්ලපු ගෙදර එකා බූරුවෙක් වෙලා ඌට ලොකු කැසට් එකකුත් තිබුනොත් ඉදලා ඉවරයි කියලා...මූනන් බූරුවෙක් නෙමෙයි පොල් බූරුවෙක්.

ඌටත් උදෙම්ම දෙහි කප කප මන් අමාරුවෙන් ඇස් දෙක ඇරගෙන අම්මා කොච්චර බැන්නත් කොට්ටෙ යට පෝන් එක තියාගන්න එපා කියලා ඒවා මට නෙමෙයි වගේ පුරුද්දට කොට්ටෙ යට තියාගෙන නිදාගන්න පෝන් එකත් අමාරුවෙන් අත පත ගාලා අතට අරන් වෙලාව බැලුවා. ආහ්හ් තාම 5.40 යි.හයට ඇදෙන් නැගිට්ටම ඇති අනේ ඉස්කෝලෙ යන්න.එහෙම හිතලා මන් ටික් ටොක් ඇප් එක ඕපන් කරේ නයිට් ටයිම් ඩේටා වලින් ටික් ටොක් බලන්න.ඒකෙ ඉන්න විකාර රූපී උන්ටත් හිතින් බැන බැන ටික වෙලාවක් වීඩියෝ බලපු මම කුස්සියෙන් ඇහෙන සද්දත් එක්ක පෝන් එක පැත්තකින් තියලා ඇදෙන් බැස්සෙ කුස්සිය පැත්තට යන්න.අම්මා උදෙන්ම නැගිටලා හැමදාම වගේ මටයි නන්ගිටයි ඉස්කෝලෙ ගෙනියන්න උයන්න.පවු එයාට කවදාවත් දවල් වෙනකන් නිදාගන්න බෑනෙ හැමදාම අපිට උයන්න නැගිටින්න ඕනනේ.

මගේ පවුලෙ වටපිටාව ගැන කියනවනන් අපි දුප්පත් මිනිස්සු.දුප්පත් කිව්වට ඉතින් කාගෙන්වත් ඉල්ල ඉල්ල යන්න තරන් අහේනියක් නෑ.ගොවිතැන් කරන තාත්තා දාඩිය මහන්සියෙන් මටයි නන්ගිටයි උගන්නගෙන එදා වේල පුලුවන් විදියට අඩුවක් නොකර කන්න දෙනවා.අපේ ගෙදර උනත් අලී විසාලෙට නැතත් සාමාන්‍ය ගානට අඩුවක් නැතුව තියනවා.ඒ ඉතින් හැමදේකම තියෙන්නෙ අපෙ තාත්තගෙ දාඩිය මහන්සිය තමයි.අනික ඉතින් අපෙ තාත්තට හැමදාම හයියක් උන මගෙ අම්මගෙ මහන්සිය.අපිට මොන අඩුපාඩු තිබුනත් අපි අද වෙනකන් පවුලක් විදියට සතුටින් ඉන්නවා .ඒ හැමදේම හිත හිත මන් කුස්සියට යනකොට ගෙටම අල්ලලා හදලා තිබුන පොඩි කුස්සියේ අම්මා දුම් නාගෙන උයනවා.අච්චර ලොකුවට ගෑස් ලිපක් තිබුනත් අම්මට දුම නාගෙන උයනෙක පුරුද්දට ගිහින්ද මන්දා.ආහ්හ් ඔය අම්මත් එක්ක පච හල හල පොඩි එකිත් ඉන්නෙ.ඒ මගෙ නන්ගි යුහස්නි මන්දිරා ගමගේ. ගෙදර පොඩි එකී.සයිස් එක පොඩි උනාට මොකද කටේනන් චුට්ටක්වත් පොඩියක් නෑ.අනිත් ගෙවල්වල වගේම තමයි කිසි වෙනසක් නැතුව අපේ ගෙදරත් මායි නන්ගියි පුදූඌඌඌඌම සහෝදර ප්‍රේමෙකින් වෙලිලා ඉන්නෙ.හරියට නිකන් ගැරඩි දෙන්නෙක් වගේ.