අප්පච්චි එක්ක ගෙදර ආපු මම එහෙන්ම බයිසිකලේ ගේ අයිනෙන් නවත්තලා ගෙට ගියේ අම්මයි නන්ගියි කොහෙද බලන්න.
" චූටී..... කෝ අම්මා."
" ගේ පිටිපස්සෙද බලන්න අයියේ..."
" තමුසෙ මොනවද ඔය බලන්නෙ..අපෝහ්හ්හ් තමුසෙ තාම පොඩි එකී වගේ කාටුන් බලනවද..."
මන් ගෙට එනකොට චූටි ටීවි එක ඉස්සරහ වාඩි වෙලා කාටුන් බලනවා. අම්මා පේන්න නැත්තෙ ගේ පිටිපස්සෙලු.මොකක් හරි වැඩක් වෙන්නැති.අම්මට ඉතින් චුට්ටක් නිදහසේ වැඩක් නැතුව ඉන්න බෑනේ.මොකක්ම හරි වැඩක එල්ලිලා මහන්සි වෙනවා ඇති.
පාඩුවේ හිටිය චූටිවත් අවුස්සන්න මන් ඒකිට විහිලු කරාම හිතුවා වගේම ඒකි ඇවිස්සිලා ආවා...
" මන් තාම පොඩි එකී තමයි තමුසෙ ලොකු එකෙක් උනාට මෝඩයෝ... "
" අපෝහ්හ්හ්හ්...... ඉතින් හරී පොඩීනෙ.මෝඩි..."
" අනේ..... මට මේක බලන්න දීලා යනවකො හලෝ..."
" හා ..... හා..... බලනවකො ඒනම්..... "
පාඩුවේ හිටපු චූටිවත් අවුස්සලා ඒකිගෙන් බැනුනුත් අහගෙන කාමරේට එන්න ආපු මට මගදි දෙයක් මතක් වෙලා ආයෙ බයිසිකලේ ගාවට දිව්වෙ ටීවී බල බල හිටපු පොඩි එකිත් හැරිලා බලද්දි.
මේ තියෙන්නෙ.තා පොඩ්ඩෙන් අමතක වෙනවා.එයා දීපු කැලෑ මල් පොකුර.බයිසිකලේ ඉස්සරහ කූඩෙ දාන් අරන් ආව මල් පොකුර තාම කූඩෙම තියෙද්දි මන් ඒ දිහා බලන් හිටියෙ ඒක දීපු වෙලාවෙ එයාගෙ මූනෙ තිබුන හැගීම මොකද්ද කියලා මට තාම තේරුන් ගන්න බැරි නිසා.
" ආහ්හ් මේ මොකද ලොකූ.... කොහෙන්ද ඔය මල්."
" ආහ්හ්.. මේ.. මල්ද...මල් ඉතින් මම කඩන් ආවෙ... "
"මල්.... මේ ඔයා කඩන් ආවා.... කවදාවත් නැතුව..."
" ඔව් ඉතින් මන් කඩන් ආවා... ඇයි මට මල් කඩන් එන්න බැරිද... "
මල් පොකුරත් අරන් ගෙට ආපු මම චූටිගෙ කෑගැහිල්ලත් එක්ක නැවතුනේ ඒකිගෙ පුදුමෙන් පිරුන මූන දිහා හොරෙන් බලන ගමන්.මට නිකන් ඒකිගෙ මූන බලන්නත් ලැජ්ජයි වගේ.. ඇයි ඉතින් මන් කවද්ද මල් අරන් ආවෙ ගෙදර..
YOU ARE READING
යුකී 🦋🍃| ongoing ( Non - fiction )
Romantizmකැලෑ මල් ඉත්තක ගැමි සුවද තැවරුව හිරු බසින සැදෑවක දෙඅත් පටලවා ප්‍රේමයෙහි හද බැදුන කල්ප සසරෙහි වාරු වන්නට දෙහිතක පොරොන්දුව 🦋🍃
