Με το που μπήκατε μέσα στο καφέ καθίσατε σε ένα τραπέζι με καναπέδες και από τις δύο πλευρές. Ένας τυπος από το απέναντι τραπέζι δεν ξεκόλλησε τα μάτια του από πάνω σου.Τα παιδιά το κατάλαβαν και κράτησαν επιθετική στάση.Μόλις σας έφεραν την παραγγελία σας,αυτός από απέναντι ήρθε προς το μέρος σας.
Τ(υπος):Ε κοπελιά;Θα μου δώσεις το τηλέφωνο σου;
Κ:Αν δεν το έχεις καταλάβει,η κοπέλα συνοδεύεται.
Τ:Α,αλήθεια;Και ποιος είσαι εσύ;Ο αδερφός της ή ο γκόμενος της;(Ο Καλουμ ήταν έτοιμος να του επιτεθεί όταν τον τράβηξες).
Ε:Ναι!
Τ:Τι ναι;
Ε:Αν θες να ξέρεις,ναι είναι το αγόρι μου και αυτός είναι ο αδερφός μου. Και αυτοί είναι η παρέα τους και δική μου.Οπότε ή φεύγεις με το καλό ή σε βγάζουν έξω σηκωτό. Διαλέγεις.
Τ:Μ'αρέσεις.Είσαι ζόρικη,αλλά...όχι για πολύ.(Είπε και έφυγε).
Ε:Στο καλό.
Λ:Τελικά είσαι ζόρικη.
Ε:Ναι.Ναι είμαι.(Είπες και αρχίσατε να γελάτε).
Μ:Από προχθές άρχισα να δουλεύω ένα τραγούδι.
Ε:Τέλεια!Και εγώ.Αλλά δεν έχω προχωρήσει και πολύ.
Μ:Ούτε εγώ.
Λ:Γιατί δεν τα συνδυάζουμε σε ένα;
Ε:Δεν ξέρω.Μπορεί να μην ταιριάζουν.
Α:Θα τα δούμε μετά αυτά.
Μ:Δίκιο έχεις.Απο'τι βλέπω τελειώσαμε.Πάμε σιγά σιγά;
Κ:Και δεν πάμε;Βγαίνοντας μπήκατε στο αυτοκίνητο και φυγατε.Πήγατε και καθίσατε στην παραλία. Βγάλατε από το πορτ-μπαγαζ τα όργανα από εχθές και αρχίσατε να τραγουδάτε.Είχαν σταματήσει πολλοί περαστικοί και σας άκουγαν. Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό ένοιωθες ηρεμία,γαλήνη και ευτυχία.Η ώρα είχε πάει κιόλας 1:30 το μεσημέρι.Τα μαζέψατε και φυγατε.Ο Άστον σας άφησε τον καθένα σπίτι του.Με τα που μπήκατε μέσα πήγατε στα δωμάτια σας,πήρατε τις κιθάρες σας και τους στίχους που είχατε γράψει και πήγατε στο σαλόνι.Παίξατε και οι δύο αυτά που είχατε κάνει και ο ρυθμός ταίριαζε,οπότε αφού ταίριαζαν και οι στίχοι τελειοποιήσατε το τραγούδι, γράψατε την μουσική και ο Μαϊκλ άρχισε να παίρνει τηλέφωνο τα παιδιά ένα ένα για να έρθουν να το ακούσουν.Η ώρα ήταν εννιά.Ούτε που καταλάβατε πως πέρασαν οι ώρες.Το κουδούνι χτύπησε.
YOU ARE READING
Calum Hood imagine(GREEK)
FanfictionΠάνε 6 μήνες από το ατύχημα. Πλέον έχεις αναρώσει πλήρως. Σωματικά τουλάχιστον,γιατί ψυχικά δεν θα μπορούσες να αναρώσεις ποτέ.Και αυτό,γιατί το αυτοκινητιστικό δεν σου στέρησε μόνο την ικανότητά σου να περπατάς για τόσο καιρό,αλλά και τον πατέρα σο...