Calum Hood imagine(GREEK)

Part 14

Ο Άστον έφυγε από το δωμάτιό σου.

Ε:Τώρα που θα έρθει η μαμά πως θα της το πούμε;

Μ:Ποιο;

Ε:Τι ποιο; Και για το συμβόλαιο και αυτό που έγινε.

Μ:Θα της πούμε ό,τι ακριβώς έγινε.

Ε:Και θα έρθει να υπογράψει;

Μ:Γιατί να μην έρθει;

Ε:Την ξέρεις πως είναι. Το μόνο που λέει είναι''Η μουσική δεν είναι επάγγελμα''.

Μ:Το ξέρω.

Ε:Τι θα κάνουμε αν δεν θέλει να υπογράψει;

Μ:Θα την πείσουμε. Μην σε νοιάζει.(Είπε και σου χαμογέλασε. Ποτέ δεν κατάλαβες το γιατί, αλλά κάθε φορά που σου χαμογελούσε σε έκανε να νιώθεις ασφαλής).

Ε:Ωραία.(Είπες και του χαμογέλασες και εσύ).

Α:Ήρθα και εγώ.(Είπε ο Άστον καθώς μπήκε στο δωμάτιο).

Μ:Τι έγινε;

Α:Τίποτα μωρέ. Τι να γίνει;

Μ:Δεν έκανες να φάμε;

Α:Όχι. Έκανα κάτι καλύτερο. Παρήγγειλα πίτσα.

Μ:Πίτσα; Σου έχω πει ποτέ πόσο σ'αγαπώ;

Α:Και εγώ σ'αγαπώ.

Ε:Αν αρχίσετε να κάνετε βλακείες παρακαλώ πολύ όχι στο δωμάτιό μου.

Α:Χαλάρωσε μικρή.(Είπε και σου χαμογέλασε).

Τα μάτια σου έκλειναν και κάθε λεπτό που περνούσε σου γινόταν όλο ένα και πιο δύσκολο να τα κρατήσεις ανοιχτά μέχρι που σε πήρε ο ύπνος. Μετά από τρεις ώρες ξύπνησες και είδες τον Λουκ και τον Καλουμ και κάθονται στο πόδια του κρεβατιού σου και να σε κοιτάζουν.

Κ:Ξύπνησες αγάπη μου;

Ε:Ναι. Τι έγινε;

Λ:Σε πήρε ο ύπνος καθώς μιλούσαμε.

Ε:Συγγνώμη.

Κ:Τι συγγνώμη; Σου χρειαζόταν ύπνος. Α! Γύρισε η μαμά σου.

Ε:Τι;;; Και πού είναι;

Λ:Στο σαλόνι και μιλάνε με τον Μαϊκλ.

Ε:Της το είπε;

Κ:Ναι.

Ε:Και;(Είπες γεμάτη αγωνία. Εκείνη την ώρα μπήκε στο δωμάτιο η μαμά σου).

Μαμά:Ξύπνησες καρδιά μου;(Είπε και σου χάιδεψε το πρόσωπο).

Ε:Εγώ ναι.(Είπες και της χαμογέλασες, προσπαθώντας να κρύψεις την αγωνία σου).

Ε:Εσύ πότε ήρθες;

Μαμά:Πριν από λίγο. Πως νιώθεις;

Ε:Καλά είμαι. Σου μίλησε ο Μαϊκλ;

Μαμά:Μου μίλησε.

Ε:Και;;;

Μαμά:Ξέρεις ότι η μουσική...

Ε:Δεν είναι επάγγελμα.(Την συμπλήρωσες).

Μαμά:Ακριβώς.(Εσύ κατέβασες το κεφάλι σου).

Μαμά:Αγόρια μας αφήνετε λίγο μόνες;

Τα παιδιά κούνησαν καταφατικά τα κεφάλια τους και έφυγαν από το δωμάτιο, αφήνοντάς σας μόνες. Η μαμά σου σε πλησίασε και σε άρχισε να σου μιλάει.

Μαμά:Ξέρεις, όταν έμαθα ότι ήμουν ξανά έγκυος, κάτι μέσα μου ήξερε ότι θα είναι κορίτσι. Όταν το είπαμε στον αδερφό σου δεν ξεκολλούσε καθόλου από πάνω μου. Ήθελε να είναι σίγουρος ότι θα είσαι καλά. Μπορεί να ήταν μόνο ένα χρονών, αλλά έδειχνε ότι ήταν πολύ πιο ώριμος. Όταν    μάθαμε ότι θα ήσουν κορίτσι, ο πατέρας σου με αγκάλιασε και μου ψιθύρισε'' Αυτήν θα είναι η πριγκίπισσα μας''.(Καθώς τα έλεγε αυτά ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό της. Εσύ την έσφιξες ακόμα περισσότερο και συνέχισε να μιλάει:)Με το πατέρα σου είχαμε σχεδιάσει το μέλλον σου πριν ακόμα γεννηθείς. Δεν θέλαμε να ακολουθήσεις το δρόμο της μουσικής, επειδή φοβόμασταν. Ξέρεις...αυτά κάποτε τελειώνουν. Μετά; Τώρα που είσαι μικρή τα νομίζεις όλα εύκολα. Νομίζεις ότι αφού υπογράψετε όλα θα είναι όπως ακριβώς τα ονειρευόσουν. Κάνεις λάθος. Θα σε κυνηγάνε από πίσω οι παπαράτσι, θα σταματήσεις να έχεις προσωπική ζωή, δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα, γιατί θα φοβάσαι ότι θα σε δουν, θα σε σχολιάζουν συνέχεια, δεν θα υπάρχουν περιθώρια για λάθη και πάνω από όλα...θα σταματήσουν να σε θεωρούν άνθρωπο. Θα γίνεις μόνο ότι θέλουν να δουν και όταν θα σταματήσεις να είσαι αυτό που θέλουν, θα σε πετάξουν σαν σκουπίδι. Είσαι έτοιμη για κάτι τέτοιο;

Δεν μπορούσες να πιστέψεις αυτά που άκουγες από την μητέρα σου.

Μαμά:Σε αγαπάω πάρα πολύ για να σε αφήσω να γίνεις έτσι.

Ε:Δεν πρόκειται να γίνω έτσι. Σου το υπόσχομαι.(Είπες και την φίλησες στο μάγουλο).

Μαμά:Εντάξει.

Ε:Τι εντάξει;

Μαμά:Θα υπογράψω το συμβόλαιο. Αλλά αν κάτι πάει στραβά θέλω να ξέρεις ότι εγώ πάντα θα σε αγαπάω.(Είπε και σε φίλησε στο μέτωπο).

Ε:Σ'ευχαριστώ. 

Έτρεξες στο σαλόνι, όπου περίμεναν τα παιδιά για να τους πεις τα νέα.