Το κουδούνι χτύπησε και πήγατε να πάρετε βιβλία. Στην πόρτα σας περίμενε ο Καλουμ. Κατεβήκατε όλοι μαζί. Καθώς μετέφερες τα βιβλία σου, κάποιος ή μάλλον κάποια σου έβαλε τρικλοποδιά κάνοντάς σε να πέσεις και μαζί σου όλα τα βιβλία σου. Επίσης, άρχισες να νιώθεις έναν οξύ πόνο στο δεξί σου πόδι. Άρχισες να μαζεύεις γρήγορα τα βιβλία σου με την βοήθεια πολλών παιδιών που περνούσαν εκείνη την ώρα. Η Μαντυ είχε σκάσει από το κακό της γιατί αυτή ήταν που σε έριξε. Προσπάθησες να σηκωθείς, αλλά ο αφόρητος πόνος στο πόδι σου δεν σε άφηνε. Τότε σε είδε ο Μαϊκλ, ο οποίος αναστατωμένος άρχισε να σε ρωτάει τι έγινε.
Ε:Άσε τώρα το τι έγινε και βοήθησε με να σηκωθώ.
Μ:Εγώ σου είπα να έπαιρνες...
Ε:Όχι(Τον διέκοψες).
Σε βοήθησε να σηκωθείς και να καθίσεις στο πιο κοντινό παγκάκι. Σε λίγο ήρθαν και οι υπόλοιποι. Άρχισαν και αυτοί να σε ρωτάνε τι έγινε, αλλά εσύ δεν μίλησες.
Μ:Πάμε.
Ε:Που πάμε;
Μ:Σπίτι. Τέλος το σχολείο για σήμερα. Πριν προλάβει να τελειώσει την πρότασή του, το κουδούνι χτύπησε κάνοντας σε να συνειδητοποιήσεις ότι τελείωσε και επίσημα η πρώτη μέρα στο σχολείο.
Μ:Λουκ βοήθησε με με τα βιβλία της αδερφής μου και εσύ Καλουμ βοήθησε την ίδια, γιατί δεν μπορεί μόνη της.
Ε:Μπορώ.
Πήγες να σηκωθείς, αλλά παραλίγο να ξανά πέσεις. Ευτυχώς σε κράτησε ο Καλουμ.
Μ:Ναι....όπως είπα δεν μπορεί μόνη της.
Κ:Φυσικά.Να σε πάρω αγκαλιά ή...πως σε βολεύει;
Ε:Καλά...όχι και αγκαλιά. Είπαμε. Λίγο μόνο να στηρίζομαι θέλω.
Κ:Όλος δικός σου.
Σου είπε απλώνοντας σου το χέρι του. Εκεί που περπατούσατε, λίγο πριν την αυλόπορτα, μπήκαν μπροστά σας η Μαντυ και η φίλη της, αναγκάζοντας σας να σταματήσετε.
Μα:Πάλι εσύ μπροστά μου; Αχ δεν μπορώ.
Ο Καλουμ σε κοίταξε και σε ρώτησε:
Κ:Συμβαίνει κάτι;Ποια είναι αυτή;
Μα:Μαντυ
Πετάχτηκε πριν προλάβει να τελειώσει με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
Μα:Εσένα καστανούλη, πως σε λένε;
Λ:Πάλι εσύ εδώ κοπέλα μου;Τι ζόρι τραβάς;
VOCÊ ESTÁ LENDO
Calum Hood imagine(GREEK)
FanficΠάνε 6 μήνες από το ατύχημα. Πλέον έχεις αναρώσει πλήρως. Σωματικά τουλάχιστον,γιατί ψυχικά δεν θα μπορούσες να αναρώσεις ποτέ.Και αυτό,γιατί το αυτοκινητιστικό δεν σου στέρησε μόνο την ικανότητά σου να περπατάς για τόσο καιρό,αλλά και τον πατέρα σο...