Ήταν κι όλας επτά και μισή όταν τελείωσες με το μαλλί σου. Κατέβηκες κάτω και είδες τον Λουκ να κοιμάται στον τριθέσιο και τα παιδιά να παίζουν κάτι στο xbox. Δεν ήθελες να τους ενοχλήσεις, γι'αυτό ανέβηκες πάλι επάνω στο δωμάτιό σου και έκλεισες την πόρτα. Μετά από κανένα τέταρτο άκουσες την πόρτα να χτυπάει.
Ε:Ποιος είναι;
Λ:Εγώ είμαι.
Ε:Μπες μέσα. Ανοιχτά είναι.
Λ:Μόλις ξύπνησα και τα πορωμένα δεν πήραν χαμπάρι. Σκέφτηκα να έρθω να δω αν θέλεις τίποτα.
Ε:Τώρα που το λες...θέλω την γνώμη σου.(Σήκωσες και του έδειξες τρία φουστάνια. Ένα μαύρο, ένα κόκκινο και ένα μπλε. Και τα τρία κολλητά και λίγο πιο πάνω από το γόνατο).
Λ:Και τα τρία πιστεύω ότι σου πηγαίνουν, αλλά προτιμώ το μπλε.
Ε:Και εγώ προς τα εκεί έγερνα, αλλά ήθελα και δεύτερη γνώμη. Σ'ευχαριστώ.
Λ:Τίποτα.(Είπε και σου χαμογέλασε. Εσύ ανταπέδωσες και καθίσατε στο κρεβάτι σου).
Λ:Σου πάνε πολύ τα μαλλιά έτσι.
Ε:Ευχαριστώ. Πάμε κάτω;
Λ:Πάμε. Κατεβήκατε τα σκαλιά και φτάσατε στο σαλόνι. Οι άλλοι ακόμα έπαιζαν και δεν πήραν χαμπάρι. Καθίσατε με τον Λουκ δίπλα δίπλα στον καναπέ και περιμένατε τα παιδιά να τελειώσουν το παιχνίδι τους.
Μ:Χα! Άρπα την.(Είπε χοροπηδώντας).
Κ:Μη χαίρεσαι. Σε άφησα να νικήσεις.
Μ:Ναι καλά! Και μετά ξύπνησες;
Κ:Γιατί πότε κοιμόμουν;(Είπε θυμωμένα).
Ε:Οκ. Το πράγμα αγριεύει. Φτάνει. Πήγε εννιά παρά τέταρτο. Δεν θα ετοιμαστείτε;
Μ:Δίκιο έχεις. Άντε πάμε.(Είπε και έφυγαν και οι τρεις, αφού πρώτα ο Καλουμ σε φίλησε).
Η ώρα πέρασε. Ο Μαϊκλ, ο Λουκ και ο Καλουμ σε περίμεναν στο σαλόνι. Εννιά παρά ένα λεπτό κατέβηκες και εσύ.
Κ:Ουαου!Είσαι πανέμορφη. (Το κουδούνι χτύπησε πριν προλάβεις να απαντήσεις).
Μ:Πάω εγώ.
Α:Γεια! Έτοιμοι; Ουαου! Είσαι κούκλα μικρή.
Ε:Ευχαριστώ. Πάμε;
Α:Φύγαμε.
Μπήκατε στο αυτοκίνητο του Άστον, αν και το μαγαζί όπως είπε ήταν αρκετά κοντά και ξεκινήσατε. Εσύ, ο Καλουμ και ο Λουκ καθίσατε πίσω και ο Άστον με τον Μαϊκλ μπροστά. Μετά από λίγο φτάσατε.

VOCÊ ESTÁ LENDO
Calum Hood imagine(GREEK)
FanficΠάνε 6 μήνες από το ατύχημα. Πλέον έχεις αναρώσει πλήρως. Σωματικά τουλάχιστον,γιατί ψυχικά δεν θα μπορούσες να αναρώσεις ποτέ.Και αυτό,γιατί το αυτοκινητιστικό δεν σου στέρησε μόνο την ικανότητά σου να περπατάς για τόσο καιρό,αλλά και τον πατέρα σο...