aşka inanmam

*13*

Dolunayın azından
Zorlu bir dönemden geçiyordum. Gece 2 olmuştu. Yarın okul vardı 4buçuk saat sonra araba kullanıcaktım ve daha uyumamşıtım. Bu büyük bi haksızlıktı. Eleni uyuyodu. Onu biraz kırmıştım ama alttan almayı biliyordu. Son zamanlarda alttan alma yetimi kaybetmiş ve bencilleşmeye başlamıştım. Kendimden başka kimseyi düşünmüyordum. Ceylinle emir vermek dışında iletişim kurmuyordum. Eleniyle konuşuyorduk. Doğukanla ne zaman konuşsam kavga çıkıyodu.çok zor . düşünmek nedendir bilmem benim uykumu getiriyor. Saat 2:30 da uyudum. Uyandığımda saat 6:30 du ve eleni başımda dikiliyodu.
-eleni hadi ikile üstümü değiştirip geliyom.
-aşşaîda beklîyorûm
-ii tamam
Eleni nin yine dili sürşüyodu. Eğlenceli yönlerinden biride buydu. Neyse kalktım ve odamdaki banyoda yüzümü yıkadım. Üstümü değiştirip bu günlük bir değişiklik yaptım ve eyeliner sürdüm. Aşşağı indiğimde hiçkimse uyanmamıştı. Kendimiz yemek yedikten sonra sofrayı yeniledik . doğukanla ceylin 3 saat sonra kalkıcaktı. Neyse işte bi not bıraktım. "Biz erken gidiyoruz sofra hazır ders çalışcaz okula geç gitmeyin doğukan arabayı hızlı kullanma" . yola çıktık.arabayı yavaş kullanıyodum. Daha zaman vardı. Üstelik trafikte açıktı. Aklıma doğanay geldi. Okuldaki o öpüşme... Aklıma geldikçe öyle kötü oluyodum ki. Neyse onun yüzünden az kalsın refuja giriyodum. Eleninin bağırmasıyla uyandım. Hemen arabayı sola çektim. İkimizde şok geçiriyoduk. Elimde olmadan gözlerimden yaş geliyodu. Eleni elimi tuttu
-onu düşünüyodun demi
Sesim kısılmıştı.
-evet . çok özledim.
-barış o zaman
-benim bi gururum var eleni olmaz
-dolunay gurur senin neyine?
Susmuştum. Haklıydı. Gurur benim neyime...