Kaybolanlar

ayrılık

Her gece uyumadan önce yaşadııklari, yasamadiklari ve  yaşayacaklari her şey için teşekkür ederlerdi
Karşılık görmeyince bu şükranlarımı kaybetmeye başlarlardi  ve bunun karşılığında sabır öğrenilirdi
İsyan her türlü azabın baslangiciyken sabır her türlü güzelliğin zorlu yollariydi ....

Annenin her zaman haklı olduğunu ispatlayacak sözler  de vardı , değil mi ? Yoksa annelik duygusu muydu o sözler ?
Anneler konuşurdu , bize boş gelirdi . Anneler açıkladı ama yine bize boş geldi . Anlamak için  kaybetmek mi gerekiyordu

\ O kaybetti ama her zaman saygiliydi annesine , her sözünü dinlerdi .. peki neden böyle olmak zorundaydi? /

Küçük ilkokul kızları garip bir şekilde anneleriyle beraber okula gidiyorlardı .  Normalde sadece ikisi beraber gider , derslerini işler eve gelirlerdi.
Yoldan geçen araba sesleri annelerinin kulaklarının ugultulanmasina sebep oluyordu .
Gözleri hep dalgın ve yorgundu. Ağzını açsa her şeyi dile getirirdi ama susmaliydi . Diğerleri için , ailesi için susmaliydi . Gördüğü haksızlıklara alışmalı diye düşünürdü her zaman . Ama bir insanın böyle düşünmesi normal olabilir miydi ?

15 'in de evlendirilmiş, gelin geldiği ailesi tarafından duygusal şiddet , şiddet  ile hor görülmüş ... kocası tarafından haksızlığa uğramışti ...  Memleketinden uzak  hiç bilmediği topraklardan kaçmak için çocuklarını bırakmaya karar vermişti .. suçlu hissetmemek için şöyle dusunmustu ;
" Kendimi toparlayıp çocuklarımı almaya geri geleceğim ."
Gerçekten de bu sözlerinin yemini doğru muydu? Kendini toparlayabilecek miydi ?
6 yaşındaki kızıni , 4 yaşında ki kızını , 9 yaşında ki oğlunu bırakıp gidebilecek miydi ?

Çocukları iyi bir ogretim görsün isterdi "En azından çocuklarım okusun bari Ahmet ..lütfen  . Beni okutmadilar bari onlar okusu-" ve bir tokat ...

Nifakla yürütmüşlerdi işlerini. Şeytanın münafıklara gösterdiği nifak'ı kopyalamaya çalışmışlardı . Karşılığında büyük bir azap beklerdi onları. Elini yuzunu temiz tutmayanlar ,  kirlettiklerinin hesap azabıyla nasıl görüşecekti?

" Evde bir parça ekmek yok . Çocuklar aç . Ben kendimi doyururum ama onlar yapamaz . O kadar para alıyorsun neden evine bakmıyorsun !? Yeter artık bıktım senin sorumsuzlugundan ."
"Senin canın dayak istiyor herhalde ?"
(vurma sesleri ...)

ses gelirdi ama insan sesi gelmezdi oradan . İnsanlasmayi geç hayvanlardan beter olan bu dünyada şiddetle haklılığını kanıtlamaya çalışırlardi . Onlar aldigi unvanla yasarlardi . Onlar  seytanla beraberlerdi . İlk görünümde temiz gözükürken perde arkasında yürütürdü işlerini..

Bunları düşünmeyi birak dedi kendi kendine ve çocuklarını son bir kez alınlarindan , çocukluğun verdiği kıpkırmızı yanaklarından öpmüştü..

" Artık her şey daha iyi olacak değil mi Allah'ım? Sonuçta sen benim yanımdasın.."

....

Yazar:hodel

Okuduğunuz için teşekkür ederim :)