🖤
....
"Bencil.."
***
Bugün mutluydum. Çünkü Müjde ve Gizem bize geliyorlardı! Kafamızı dağıtmak için küçük bir parti düzenleyecektik.
Gizemle son yaşadığımız olaydan sonra hiç konuşamamıştık. Büyük ihtimalle bize geldiğinde de dedikodusu eksik olmayacaktı. Sadece bizim yanımızda açtığı dedikoducu modu keyifli bir şekilde başımızı şişirsede katlanmak zorundaydık.
Müjde sabah erkenden gelmişti aslında, annesine yardım ediyordu. Gizem'in de gelmesi 5-10 dakka kaldığını düşünürken kapı çaldı. Özlem Abla kapıya doğru yönelmeden direkt ben oturduğum koltuktan fırlayarak kapıyı açtım.
Karşımda Gizem'i gördüğümde ikimizde sevinçten çığlık atıp birbirimize sıkıca sarıldık. "Kız nerdesin sen!" Dedi beni daha çok sararak.
Dalgaya vurarak, "e evdeyim." Dedim. O da "ha ha ha" diyerek güldüğünde. Beraber içeriye geçtik. Hızla merdivenlerden inem Müjde karşısında Gizem'i görünce koşarak ona sarıldı. Az kalsın düşüyorlardı ki benim tutmamla ucuz kurtulmuşlardı.
"Kız yavaş." Dedi Gizem, boğuk sesiyle.
3'ümüzde aynı anda güldüğümüzde birbirlerinden ayrıldılar. "Kızım saat 10 olmuş nerdesin?!" Diye yapay bir şekilde çıkıştı Müjde.Sarışın, mavi gözlü ve benim gibi fındık burunluydu kendileri.
(Müjde ve Gizem karakterini kafanızda
Canladırmanızın zor olduğunu düşünüyorum ve hemen alta bırakıyorum ikisinide)Müjde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİRLEŞİM.
AcakKaderleri birbirlerine benzeyen, kaderlerine boyun eğmek zorunda kalmış iki genç ve onları bekleyen uzun bir hikaye. Unutulması mümkün olmayan.. e&n.,