"සන්ශු නැගිටිනවකෝ... බලනෝකො වෙලාව කීයද කියල. ඔච්චර දවල් වෙනකන් නිදාගන්නෙ කොහොමද අනේ!.."
"මොකද ගෑනියේ මේ උදේ පාන්දර බෙරිහන් දෙන්නෙ. තමුසෙට නිදාගන්න බෑ කියල මම පලිද... මට ටිකක් නිදා ගන්න දීපියකෝ"
ඔය උදේ පාන්දර කියල මේ නවයත් පහුවෙලා මට කෑ ගහන්නෙ මගේ අතිජාත මිත්‍රයා සන්ශු තමයි! මම ආදරේට සන්ශු කිව්වට එයාගෙ නම! දැන් සන්ශු කියන්නෙ කොල්ලෙක් කියල හිතන්න කියල මම කිව්ව ද?.. සන්ශු ගෑණු ළමයෙක්. කෙල්ලෙක් කියල හිතන්න අඩුමගානෙ එයාගෙ නමෙන්වත් බෑ. සන්ශුගෙ සම්පූර්ණ නම සන්ශු ආයත්මා රණවීර. ඉතින් මෙයා ගෑනු ළමයෙක්. නමුත් පෙනුම, කතාබහ, හැසිරීම පිරිමි ළමයෙකුට සමානයි. මමනම් ආසයි එයාගෙ ඒ විදියට. කොහොමත් එයාට ඔය බොලද ලුක් එකක් සෙට් වෙන්නෙ නෑ. මේ චන්ඩි පාට් එක තමයි හරි යන්නෙ. මටත් හරි ආඩම්බරයි චන්ඩියෙක් වගේ යාලුවෙක් ඉන්න එක ගැන!..
අනේ... මහ ලොකු චන්ඩිය නිදා ගත්තම නැගිට්ටවගන්න බෑ. ඔන්න මට බැන බැන යන්තම් නැගිටල එනව. ආව විතරයි ඒපාර කකුල් දෙකත් උඩ තියාගෙන ෆෝන් එකක් ඔබනව. අම්මත් ඉතින් දැන් බනින්නෙ නෑ A/Ls ඉවර නිසා.
අහ්!.. ඔයාලා දන්නේ නෑ නේ මේ සන්ශු මෝඩයගෙන් බැනුම් අහන අහිංසක මම කවුද කියල. මම ශේලි රුවින්‍යා වික්‍රමසිංහ. සන්ශු නම් මට කියන්නෙ ශේ කියල. එයා ඉතින් ඔය බැන්නට එයාගෙ ශේට ආදරෙයි කියල මම දන්නව. අපි හොඳම යාලුවො උනාට යාලුකමට වඩා බැදීමක් අපි අතර තියෙනව. ඒ ගැන මම පස්සෙ කියන්නම්...
"ෆෝන් එක ඔබල ඉවර උනාමද මාව මතක් උනේ ම්ම්ම්..."
"අනේ නෑ මැණිකේ... ගිහින් මට කන්න මොනව හරි අරන් එනවකෝ බඩගිනී ඉන්න බෑ."
"අහ් ඒක තමයි මාව මතක් වෙලා තියෙන්නෙ. එනව යන්න කුස්සියට."
මේකගෙ ගෙදර උනාට මොකෝ මම වැඩකාරි වගේ ඔක්කොම කරල දෙන්න ඕන. හැබැයි ඉතින් එයාට වැඩිය මම දන්නව කරන්න තියෙන වැඩ. නැන්දත් ඉතින් සන්ශුට වඩා දේවල් කියන්නෙ මට. ඇයි ඉතින් මේ පන්ඩිතය ගියොත් ගිය පැත්ත ඉවරයි නෙ. මේ මෝඩය දන්නෙ වැඩ කරන්න නෙවෙයි කරව ගන්න විතරයි. පුටුවට වෙලා වාඩිවෙලා ඉන්නව ලගට කෑම එකත් ගෙනත් දෙනකන්. අනේ ඉතින් මම වගේ එකෙක් නිසා හොඳයි.
