LOVE AND SLUT

အပိုင်း (၁၁)

'ညီ..အကိုနယ်ကိုခဏပြန်မလို့..အမေနေမကောင်းလ်ို့' ဖြိုးမောင်ကကော်ဖီတငုံသောက်ကာပြောလိုက်တယ်။ 'ကြာမှာလား' 'မကြာပါဘူး..အမေနေပြန်ကောင်းသွားတာနဲ့ချက်ချင်းပြန်လာမှာ...ဖြစ်တာလည်းအများကြီးမဟုတ်ဘူး..အမေကဒီလိုပဲ..အကိုတို့ငယ်ငယ်လေးကတည်းကနေမကောင်းလေးများဖြစ်တာနဲ့သူ့သားသမီးတွေကိုအနားမှာအမြဲရှိစေချင်တာလေ...' 'အော်..အာ့ဆိုအကို့အမရောပါမှာပေါ့' 'အင်းပေါ့...အမနဲ့အတူပြန်မှာ..ကြာတယ်ဆိုမှတပတ်လောက်ပေါ့' 'ဟုတ်..သတ်ိရနေမှာ..အရမ်းကြာနေရင်လိုက်လာမှာနော်.ညီက' 'အင်း..လိုက်ခဲ့' ဖြိုးမောင်ကထူးခန့်ပါးကိုအသည်းယားသလိုဆွဲညှစ်လိုက်တယ်။ 'အား..နာတယ်ဗျ..သူ့ဗလကြီးမှအားမနာ' 'အာ.ဖွဖွလေးညှစ်တာကို' 'သူ့ဖွဖွကလည်းအားကြီးနဲ့' 'ဒါဆ်ိုလာ..အာဘွားပေးမယ်' 'လူတွေကြားထဲမှာလေ' 'ခုမှလာရှက်နေသေးတယ်..ဟိုးတခါကအဝတ်လဲခန်းကိုမေ့သွားပြီလား' 'ဟဲ..မတူဘူးလေ..အဲဒါကအဲဒါ' ဖြိုးမောင်ယောင်္ကျားကြီးတန်မဲ့မျက်စောင်းလေးထိုးကာကြည့်လိုက်တယ်။ 'အာာ..ချစ်စရာလည်းမကောင်းဘဲ..လူကြမ်းကြီးမျက်စောင်းထိုးတာကျနေတာပဲ' 'ဟာ..ဒီကောင်လေးနော်' ဆိုကာ ဖြိုးမောင်ကထသွားပြီး ထူးခန့်ကိုနောက်ကနေတံတောင်နဲ့လည်ပင်းညှစ်ထားလိုက်တယ်။ 'အား..ကယ်ကြပါဦးဗျို့..ကျုပ်ကိုလည်ပင်းညှစ်သတ်နေလို့ပါ'။

နယ်မှာလေးငါးရက်လောက်ပဲနေမယ်ဆိုတာဆယ်ရက်လောက်ကြာသွားတယ်။ အမေကဖြိုးမောင်တို့မောင်နှမရောက်သွားတာနဲ့တင်တဝက်လောက်သက်သာသွားပြီ။ အိမ်မရောက်တာလည်းကြာပြီဆိုတော့ထပ်နေချင်သေးကြပေမယ့်ရန်ကုန်မှာလည်းအလုပ်တွေကပစ်ထားလို့မရတော့ ပြန်လာခဲ့ရတယ်။ ထူးခန့်ကတော့နေ့တိုင်းဖုန်းဆက်ပြီး ဘယ်တော့ပြန်လာမလဲကိုသာထပ်တလဲလဲမေးနေတယ်။

ရန်ကုန်ရောက်တာနဲ့ ထူးခန့်ဆီချက်ချင်းလိုက်သွားတယ်။ နယ်မှာနေတုန်းကsexနဲ့ဝေးနေခဲ့တော့ လီးအရမ်းဆာနေပြီမို့ ထူးခန့်အပေါ်ခွကာခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်နေတယ်။ 'အိုး..အကိုရာ...လိုးကောင်းလ်ိုက်တာဗျာ..' ခါးသိမ်သိမ်လေးကိုဆွဲညှစ်ကာကိုင်ထားပြီး ဆောင့်ချက်တွေကိုထိန်းပေးထားတယ်။ ဖြိုးမောင်ကလီးပေါ်မှာပဲလရည်ထွက်သည်အထိမမောတမ်းတက်ဆောင့်လိုက်တော့တယ်။ 'အိုး...ကောင်းလိုက်တာညီရေ...' 'အတူတူပဲ..' ဆိုကာဖြိုးမောင်ကိုဖက်ပြီးအနမ်းလေးတွေတသီးကြီးခြွေလိုက်တယ်။