Wild Series #2: Cowgirl

05

Trigger Warning: Suicide and Death
________

"Goodluck," Katchy told me.

Kuya Leonn and Katchy are here to watch me play volleyball for the UAAP. Lumapit lang ako sa kanila para kuhanin ang tumbler ko kaya nakausap pa nila ako.

"Thanks," I told her then came back to our seat.

In-announce na kung sino ang unang lalaro. I am part of the six players to play.

"Let's do this," sabi ng team captain namin. "But of course, your safety is the most important. Kapag pagod na, pahinga saglit, palaruin natin 'yung ibang players."

Tumango kami kay captain saka yumuko ng bahagya, ang mga kamay ay nasa shoulder ng bawat isa. Konting usap at cheer, ayon, nagsimula na ang game.

Ako ang nagserve ng bola. Lumabas ako ng line at tumayo sa pwesto kung saan dapat ang server. Ibinato ko sa itaas ang bola saka tumalon, pinalo ang bola patawid sa kalaban. DLSU vs. UST. What a great game, right?

Nakuha ng kalaban ang serve ko kaya napangiti ako. She dig the ball smoothly, receive nicely. Ang galing. Nagsimula rin na magsunod-sunod na tira ang kada team. Natitira namin at gano'n din naman sila. Nang nakuha ni Majo ang bola, itinaas niya ito para maspike ko.

"Yes!" our team captain said.

Nakipag-apir ako sa teammates ko at lawak na ng ngiti ng mga ito. The game started again. Majo was the one who serve the ball this time at masa bandang gilid ako ng net.

The game went well and smooth. We are the one who win in the first set then UST in the second set. Sa third set naging madikit ang laban dahil kung sino ang mananalo sa third set, siyang panalo ngayong game.

Naghahabulan lang ang score namin ng UST pero we are hunger to aim for the win that's why we became more serious. Ang magagaling na talaga ang ipinasok nila sa court. Pressured tuloy kaming pinalaro ngayong third set. Ayaw kong pumalpak gayong huling set na. Ingat na ingat ako sa pagserve dahil hindi pwedeng sobra at hindi rin pwedeng hindi umabot sa net.

Naghabulan kang ang score namin ng UST. Masyadong magaling ang spiker nilang si Rodina kaya hirap din kami. They are all great player kaya nahihirapan din kaming talunin sila.

The score is nineteen and twenty. Kami ang twenty at ang UST nag nanghahabol ng score. Hindi nila hinahayaan na humigit pa sa dalawa ang score namin. Ayaw kong mag-overtime dahil kakain kami sa labas with Kuya Leivi. I know how busy he is kaya I nees to do my thing to win this game. Ayaw ko naman masayang ang panonood ng mga kapatid ko tapos matatalo lang. At iyon, todo habol na kaming lahat sa bola. Mas attentive ang teammates ko sa bola at hinahabol ito. Hindi namin hinahayaan na lumapag ang bola sa parte namin.

"Oh, Yu!" iyon nalang ang masabi ng host ng lumapag ang bola sa side ng kalaban.

Kasunod ng paglapag ng bola na tinira ko, ang masaya at malakas na sigaw ng iilang manonood. It is liks we are already playing for finals. That was close... I thought we will lose.

"It is like we are in the finals!" the host said then chuckled.

At iyon, kami ang itinanghal na panalo. Si Jaf ang itinanghal na best player of the game, ang team captain namin. We took some photos as winner for today's game. Katabi ko si Jaf na todo na ang ngiti.

They all congratulate us. We need to do our best so we can manage to be in semi-finals. We aim to win this season. Who wouldn't, right? We, players worked hard for this season. Maraming graduating students from different universities that aims to win this season to make their last year a memorable one.

"Thanks for doing your best, guys. Ani mo, La Salle!" Jaf told us. "Thanks, Kiara. Ang galing mo," mahinang usal pa nito sa akin.

Nang magawi ang paningin ko sa labasan ng court ay nandoon na ang mga kapatid ko. Papalabas na ang ma ito, mukhang nainip na. I opened my phone at isinukbit na ang bag ko sa aking balikat.