TOZKOPARAN İSKENDER "GÖLGE"

TERS KÖŞE VE SIR

Yazardan...

2 gün önce...

Kara yattığı yerden doğruldu. Bu hücreye alışmıştı. Kendi odası gibiydi.Ama sıkılmıştı artık.Hücrenin küçük bir penceresi vardı. Ordan bakmaya başladı. Sadece ağaçlar vardı. Yapraklarını ezberlediği ağaçlar.
Dizlerini kendine çekti.

Doktor:Burdan çıkmak ister misin?

Doktor'un sesini duymasıyla midesinde bir bulantı hissetti. Ondan nefret ediyordu hemde kimseden nefret etmediği kadar.
Kulaklarını kapattı.

Doktor:Peki annen desem?

Kara "anne" kelimesini duyar duymaz hücrenin kapısında belirdi.

Doktor:Dikkatini çektim sanırım. Bunu bir kere söyleyeceğim anneni görmek istiyorsan tilkiyi bana getir!

*******************************************

Şimdiki zaman...

Elif kendisini asmıştı sandalye ayaklarının altından kaymıştı. Bedeni havada sallanıyordu. Bu manzarayı ilk Sena görmüştü. Ekrandan görünce direk odaya dalmıştı ama geç kalmıştı. Sena'dan sonraya odaya Arda daldı. Gözleri çoktan kızarmıştı. Hemen Elif'in ayaklarından tutup yukarı tuttu.

Asya olduğu yere yığılmıştı. Hıçkırarak ağlıyordu. Sinan ise ellerini kulaklarına götürüp kendini "ölmedi" diyerek ikna etmeye çalışıyordu. Herkes olanları izleyip ağlıyordu.

Arda:El-if bizi bırakma!

Cenk Elif'in boynundaki çarşafı çözüp, yatağa yatırdı. Sena nabzını ölçtü. Elleri titriyordu. Arda bir umutla Sena'nın yüzüne bakmaya başladı. Nabzı atmıyordu. Sena geriye gitti.

Sena:Özür dilerim.

Arda hemen Elif'in boynuna sarıldı. Onu uyanması için dürtüyordu.Sinan sinir krizi geçiriyordu. Etrafa saldırmasın diye Cenk ve Bora onu tutuyordu.Ceren Asya'nın yanına oturmuştu.Sena telefonu eline alıp, hemen Alev'i aradı.

Sena:Alev! Alev! uçmayı mı yoksa ışılanmayı mı bulursun bilmiyorum ama buraya gel Elif kendini astı!

Alev'den ses gelmiyordu. Telefon açılmıştı ama ses seda yoktu. O anda kalbinde bir acı oldu.

Sena:Alev cevap versene beni duyuyor musun?

Doktor:Allah rahmet eylesin.

Sena:Al- doktor sen- sen ne yaptın? Bunu bedelini ödeyeceksin eğer-

Sonra telefon kapandı. Gözünden bir damla yaş geldi. Şuan arkadaşı tehlikedeydi ve kendisinin yapacağı hiçbirşey yoktu. Duvardan yere çöktü. Dizlerini kendine çekti. Efe'yi aramalıydı. Şuan tek yapabileceği Efe'yi aramaktı.

Telefon bir süre çaldı ama açılmadı. İkinci arayışında "aradığınız kişiye ulaşılamıyor"
sesinden başka birşey değildi. Gözyaşlarına hakim olamayıp ağlamaya başladı. Yüzünü dizlerinin üzerine koydu.

Doktordan birkez daha nefret etmişti. Karşısında görse o anda öldürecek kadar sevmiyordu.

Sinan:O doktoru geberteceğim!

*******************************************

Doktor:Söylesene tilki Elif'in ölümüde planın bir parçasımıydı?

Alev alaycı bir şekilde gülümsemeye başladı.
Önce Kara'ya baktı sonra Doktor'un adamına  en sonda Doktor'un kendisine.

Alev:Ben sen değilim doktor insanların ölümlerini planlarıma dahil etmem. Dahil edeceğim tek ölüm kendimin ölümü. Unutma benim ölümüm bile planımın bir parçası olur.