Είμαι ο Άξελ και πηγαίνω 3η Λυκείου, είμαι ψηλός με γαλάζια μάτια και καστανόξανθα μαλλιά για χόμπι έχω την ζωγραφική. Όσο για το πόσο καλός μαθητής είμαι αφήστε το. Τζάμπα χαλάω τον χρόνο μου εδώ πέρα. Οι γονείς μου δεν ξέρω ποιοι είναι, μεγάλωσα σε ορφανοτροφείο. Δεν έχω νιώσει αγάπη, δεν ξέρω καν πως μοιάζει. Κατέβηκα απο το δωμάτιο μου, πήρα την τσάντα μου που εδώ που τα λέμε δεν έχει βιβλία μέσα. Έπειτα ξεκίνησα την πορεία μου προς το σχολείο, στον δρόμο συνάντησα τον καλύτερο μου φίλο, τον Όλιβερ.
"Έλα ρε, καλημέρα! Τι κάνεις;
"Καλημέρα, καλά λεω εσύ;
" Καλά, είσαι να κάνουμε κοπάνα την πρώτη ώρα και να πάμε στο στέκι μας?" " Ναι δεν έχω κανένα θέμα"
Και έτσι, όπως μπήκαμε στο προαύλιο του σχολείου, βγήκαμε για να μην μας πάρει κανένας χαμπάρι. Περπατήσαμε τουλάχιστον 10 λεπτά και φτάσαμε στο στέκι μας, το οποίο ήταν μια καφετέρια κοντά στην θάλασσα. ( Αχ πως με ηρεμεί αυτό το μέρος σκέφτηκα και άφησα τις σκέψεις μου να πλανιούνται στο άπειρο.)
Καθίσαμε σε ένα τραπέζι περιμένοντας να έρθει κάποιος σερβιτόρος για να πούμε τι θα πιούμε. Και εκεί που συζητούσαμε ήρθε η σερβιτόρα:
"Παρακαλώ τι θα παραγγείλετε?" «Εσένα αμα γίνεται κοπελιά" «Συγνώμη αλλά ποτέ κανείς δεν έριξε κοπέλα έτσι" " Που ξέρεις, σε εσένα μπορεί να έπιανε" " Εσείς κύριε τι θα πάρετε? είπε καθώς αγνόησε επιδεικτικά αυτό που είπα " Εγώ θα ήθελα ένα φρέντο εσπρέσσο γλυκό" " Τέλεια, εσείς θα μου πείτε τι θέλετε?" είπε κάπως νευρικά προς την μερία μου " Εντάξει πως κάνεις έτσι ένα κομπλιμέντο σου έκανα άλλες στην θέση σου θα κάνανε πάρτι, θα πάρω ενα φραπέ." είπα καθώς την κοιτούσα με πολύ μίσος μες στα μάτια. " Ευχαριστώ πολύ, σε λίγο θα είναι εδώ" Έφυγε η σερβιτόρα και μείναμε οι δύο μας λέγοντας στον Άξελ: " Καλά ρε συ, τσίπα δεν έχεις πάνω σου;»
YOU ARE READING
Καινούρια ζωή
FantasyΟ Άξελ που ζει στο ορφανοτροφείο απο όταν ήταν μωρό προσπαθεί με κάθε τρόπο να ανακαλύψει το ποιος είναι και που είναι οι πραγματικοί του γονείς όμως για να το μάθει θα πρέπει να περάσει απο σαράντα κύματα Άραγε θα καταφέρει να μάθει την αλήθεια η θ...
