Fourth of july||ft bankzitters

deel één

         ~flashback~
Ik zit op de bank en mijn telefoon licht op.
____________________________________________
M=Matthy
R=Robbie

M: liefste Robbie,
Ik bedank je voor alles wat je hebt gedaan echt waar!ik hou van je met me hele hart maar dit doet teveel pijn ik eindig het met een trein aangezien we daar zoveel herinneringen hebben die altijd kunnen door gaan.
R: niet doen Matthyas niet doen!
___________________________________________
Ik ren de deur uit,het treinstation is niet zover weg.Als ik aan kom zie ik Matthy springen waarna hij geraakt word.'MATTHY NEE!' schreeuw ik uit tranen rollen over mijn wangen.Ik zie mensen 112 bellen,ik val op de grond in als de trein wegrijdt spring ik het spoor op.Ik neem Matthy in mijn armen en begin te schreeuwen.Ik word van het trein afgesleurd 'ken jij deze jongeman?' vraagt iemand.ik knik hopeloos niet wetende wat ik verlies

Dat is nu een jaar geleden ik ben er kapot van Ezra ook het kleinste broertje van matthy hij sluit zichzelf op net zoals ik.We rouwen.Ik ga niet naar school ik eet niet meer vroeger huilde ik erom nu kan ik niet mee huilen.Ik ben depressief.Mijn thuissituatie is er ook niet beter op geworden als ik eerlijk ben,er is constant geschreeuw.Glas die valt dit en dat ik durf mijn kamer niet meer uit.Ik voel me niet mooi of blij of belangrijk.Ik mis Matthy hij is een stukje van me.Oh kon ik maar de lucht zijn die nacht.Het doet me pijn om te weten wat Matthy voelde.Ik snap hem nu het liefst eindig ik het nu allemaal maar ik kan het niet.Ik heb die energie niet ik gebruik teveel energie die ik niet heb zodat niemand merkt hoe ik me voel.Maar ik kan niet voor altijd gebruiken wat ik niet heb het is moeilijk zo.Ik lig op bed te staren het lijkt alsof ik niets doe.Maar in mijn hoofd is het zo druk “niemand vind je leuk beëindig het gewoon,Je bent dik,je bent lelijk,je bent minderwaardig,kijk naar jezelf man, niemand heeft interesse in je,je zeikt alleen maar,jankbal,dikzak…„ 24/7 gaat het door me rond het maakt me moe en hopeloos aangezien ik het niet kan stoppen.Waarom heb ik geen aan en uit knop waarom kan dat nou niet?Ik wil rust.

Na een tijdje hoor ik geschreeuw en gestamp.Er is iets met politie,ik zucht wat is er nou weer.Opeens komen ze mijn kamer binnen 'Hey kom ik gepast?' vraagt een politieagent ik weet waar dit heen gaat jeugdzorg 'Nee eigenlijk niet' antwoord ik kort 'Oke dan val ik met de deur in huis he pak je spullen maar we gaan' zegt de politieagent 'Nope' antwoord ik erop,ik heb hier de energie helemaal niet voor.Ik kan al amper me bed uitkomen laat staan sociaal contact 'Hoezo is dat?' vraagt de man dan.Ik zucht 'Ik ga niet' antwoord ik er droog op, snappen hun geen hints 'Jongeman je maakt het lastig voor jezelf elk woord is een controle meer' zegt de man als herhaling 'Weet ik ik ben bekend in jeugdzorg' antwoord ik gevoelloos.De man zucht en begint spullen te pakken en in een tas te doen 'HEY STOP!DAT IS VAN MIJ!' schreeuw ik.De man doet zijn hand omhoog en ik duik ineen.Er komt iemand binnen lopen 'Serieus ik ken deze jongen niet maar doe rustig hij ziet er 13/14 uit laat het hem effe bekomen weten jullie wel niet hoe eng dit is voor em?Ga weg we komen zo wel' zegt de jongen. Snel sta ik op en glimlach ik als de politie weg is.'je moet 1 vraag beantwoorden pak ik je spullen of jij zelf?' vraagt de jongen 'Jij alsjeblieft ik ben Robbie rob en 13' antwoord ik kortaf 'oke ik ben Raoul  ik ben 16 je hoeft niet te antwoorden op me hoor ik weet dat dat vermoeiend is.' zegt Raoul lief.Ik staar voor me uit als mijn vader binnenkomt 'JIJ HEBT DIT ALLEMAAL AANGERICHT ZONDER JOU WAS ALLES BETER!' schreeuwt hij boos naar me 'Meneer gaat u alstublieft weg?' vraagt Raoul beleefd verassend genoeg luistert mijn pa en hij loopt weg.Raoul glimlacht lief naar me, normaal zou ik niet terug glimlachen en weg kijken maar toch glimlach ik terug.'Zo klaar dit mag je allemaal mee!' zegt Raoul.Ik frons effe hoezo mag?'oh ja van jeugdzorg mag je in deze situatie geen ritsen scherpe dingen veters etc' legt Raoul uit.Ik knik volgens mij mag je je telefoon wel dat hoop ik tenminste 'Geef maar aan mij' zegt Raoul,ik twijfel effe maar geef mijn telefoon aan hem en we lopen naar beneden 'zo jongens eindelijk!' zegt de officier.Ik zucht 'Ben je je tong verloren misschien?' vraagt de agent lachend.'Laat hem toch hij gaat echt niet tegen je praten hoor' zegt Raoul ik knik om het te bevestigen.De agent zucht maat doet dan de kofferbak open.Ik leg mijn tas erin en ga in de auto zitten.Ik raak in de stress waar gaan we überhaupt heen? Raoul ziet het 'wil je mijn hand vast houden?' vraagt hij geruststellend.Ik pak gelijk zijn hand vast 'bedankt' fluister ik hij glimlacht.

Na een tijdje komen we aan bij een groot kaal gebouw.Ik krijg er rillingen van 'pak jullie tassen maar wij lopen nog mee tot de ingang en dan gaan we weer' zegt een agent Raoul knikt en we stappen uit.
Als we aan de ingang zijn lopen de agenten weg.'hey Raoul!' zegt de vrouw aan de balie enthousiast.We lopen erheen en Raoul begint te praten met de vrouw 'Ja ik ben hier voor zelfbeschadiging enzo' zegt Raoul. 'En jij jongeman voor wat ben jij hier?Wat is je naam trouwens?' vraagt de vrouw ik sla dicht ik zie Raoul neer hurken en mijn tas openen 'Hier staat zijn naam op en hij zit hier door zijn thuissituatie hij praat niet maar dat is zo daar kan je niets aan doen' zegt Raoul.Ik geef een zwak lachje aan de vrouw 'Oké kunnen we hem niet inschrijven voor logo ofzo?' vraagt de vrouw 'Nee dat gaat hem niet helpen' zegt Raoul.Oh wat ben ik deze jongen dankbaar 'Oké ik ga jullie alvast samen steken en omdat Robbie nieuw is hier gaan we een weekje wachten en dan worden jullie verplaatst naar een kamer met z'n 5!' zegt de vrouw,ik en Raoul knikken allebei.Maar met 5?Dat is zoveel!Dat is zoveel socialecontacten!Dat gaat me niet lukken!Ik raak volledig in paniek

1109 woorden
Aahh kijk is! ik heb een zusje fee gekregen 4 augustus '24 echt trots op nou ja mentaal gaat t slecht dus drm zo weinig boeken ik doe me best!