Dead or Alive /Lee Minho/

Bölüm 5- Sarayda

Ormanın içinde gizlenmiş bir eve girdik. Her attığım adımda tahtalar gıcırdıyor, çökecekmiş hissi veriyordu. Duvarlarda Jisung'un küçük kardeşlerinin fotoğrafları vardı. Gerçekten küçüklerdi. Cahillik burada farklı bir boyuta gelmişti.

Jisung'un annesi, Jisung'a benziyordu. O da bir vampirdi. Aynı yara izi onda da vardı. Kırmızı saçlara ve kırmızı gözlere sahipti.

Jisung annesine ve babasına sıkıca sarıldı ve kutulardan birisini eline alıp annesine uzattı.

"Biraz yada dışı olsa da sana kan getirdim.

Annesi kutuyu aldı ve gülümsedi.

"Teşekkür ederim."

Bakışlarını bize yöneltti.

"Arkadaşların mı?"

"Evet. Felix, Minho, Hyunjin ve Jeongin."

"Hoşgeldiniz, yemek yapmıştım. Yemek ister misiniz?"

"Sağol anne ama onlar bu yemeklerden yemez."

Jisung başını babasına çevirdi.

"Sana da bir şeyler getirdim. Bakarsınız. Bizim gitmemiz lazım. Kendinize iyi bakın!"

Ben gözümü kapatıp açana kadar ormana gelmiştik. Daha doğrusu ışınlanmıştık.

"Jisung, bu ne hız?"

"Vampir olduğumu unutma."

Suratımı aniden asmıştım. Belki de insan olsaydı bu durumlara maruz kalmazdı. Daha farklı bir hayatı olurdu.

Aniden suratıma bir şey çarptı. Attığım çığlık ile tüm hayvanları uykusundan uyandırmış olmalıydım.

Bir yarasa. Jisung'un kafasına kondu. Çok korkunç.

"Korkma. O benim yarasam. Sana zarar vermez."

Jeongin beni sanırım hâlâ sevmiyordu. Bakışları gericiydi.

"Jisung, Minho'yu gönder artık."

"Sakin ol Jeo."

"Sen de böyle düşünüyorsun Felix."

"Bence sessiz olun."

"Hyunjin haklı. Sessiz olun."

Jisung bana gülümsemişti ama bir sorun vardı. Yarasanın ayağı yüzümü çizmişti. Muhtemelen kanadığı için gözler kırmızıya döndü.

"Sana demiştik Minho!"

"Başlatma dediğine Jeongin. Sanki ben yaptım."

Yüzümü silecek bir şey yoktu. Jisung'un yüzüne baktım. Üstüme atlayacak hali yoktu sonuçta.

Kendi elini yan tutarak ağzına getirdi ve birden ısırdı.

"Dur!"

Hyunjin omzumu tuttu ve geri çekti.

"Yüzün kanamasaydı bunu yapmazdı. Ona dokunma."

"Sizi hiç ısırmadı mı?"

"Jisung hiç bir insanın kanını içmez. Sürekli kendi kanını içtiği için güçsüz."

"Bu güçsüz hali mi?"

Hyunjin bana ifadesiz bir şekilde bakmıştı. Bazen gerçekten rezil bir insan olabiliyordum.

Yeniden Jisung'a baktım. Dişlerini batırmıştı.

"Jisung dur."

Bıraktı ve bana baktı. Gözleri artık normaldi.