UYUMAK YOK (abimin arkadaşı)

7.BÖLÜM ARKADAŞIM BORA!

ŞU ERİŞİM OLAYLARI HEPİMİZİ SIKINTIYA SOKTU AMA BEN HİÇ PES ETMEDEN DEVAM EDİYORUM YAZMAYAA!!

...

Duygusal boşluğun en diplerinde yüzerken ortamımın farkında değildim. Beni kim buraya soktu? Nasıl geldim? Bilmiyorum. Ama acilen çıkmam gerekiyor çünkü bu ben değilim. Benim tanıdığım ipek asla kendini koy vermezdi. Çökmezdi güçlüydü ders çalışır başarılı olur mutlu olurdu.

Artık çalışabileceği bir dersi kalmamıştı ve artık kendini oyalayamıyordu. İpek bitmişti. İpeği kim bitirmişti?

Ağır sözler mi?

Geçmişten beri olan acı duygular mı?

O kişinin ilgisine olan açlık mı?

Hepsi mi?

2 gündür odamdan doğru düzgün çıkmıyordum. Sürekli kitap okuyor düşünmemeye çalışıyordum. Bazen en olmadık yerlerde ağlıyor bazende gülüyordum. Deliriyor muydum?

Çağrıdan ses çıkmıyordu. Yaşayıp yaşamadığından bile emin değilim. Yarışmaya devam ediyor muyuz acaba? Adamlar beni de sormuyor hiç

Düşünceleri tekrardan bir kenara ayırdım. 2 gündür sürekli beni arayan yalnız bırakmayan halalarım ve arkadaşlarım benim en büyük yardımcılarımdı.

Çalan telefonumu cevaplayıp yüzüme doğru tuttum. Erginle serra arıyordu.

"Askooooo!!! Bugün nasılsın? Yanına gelelim mi??"

Kafamı iki yana salladım.

"Ben bugün dışarı çıkıcam gelmeyin!" Dedim burnumu çekerek.

"Nereyee gidiyoruzz?" Dedi ergin arkadan seslenerek.

"Halamlara gidicem. Bizim evin yanına taşınmışlar yine. Hem annemleride görürüm. İyi gelir bana."

"Evden çıkarken haber ver bizde geçelim." Dedi serra

" Tamam hazırlanıyorum."

...

Hazırlandıktan sonra odandan oldukça sessiz çıktım. Fark edilmek yada fark etmek istemiyordum onu. Daha toparlanmamıştım.

Yavaş yavaş merdivenlerden inerek kapıya ulaştım. Neyseki ortalıkta yoktu çok şükür.

...

Taksiyle evin önüne geldiğimde babam da o sırada evden çıkıyordu taksiden inip babamın yanına gittiğimde nereye gittiğini sordum uzun süredir telefon dışında görüşmüyorduk.

" Şirkete geçiyorum abin birkaç güne gelecek sen nasılsın? anlaşabiliyor musunuz?"

" anlaşabiliyoruz zaten birbirimizi çok görmüyoruz bir sorun yok"

" ne güzel birkaç gün daha sabret abin geldiği zaman yer değiştirirsiniz."

" tamam baba ben seni tutmiyim."

Babam bana Öpücük atıp gözden kaybolduğunda ben de halamların evine doğru yürüyordum. Serra'yla Ergin'in arabasını gördüğümde çoktan geldiklerini anlamıştım. Kapıya birkaç kez vurup beklemeye başladım.

Kapıyı açan nergis halamla sarılıp salona doğru geçtik. Herkes buradaydı annem bile.

" ipek hanım gözümüz yollarda kaldı hiç uğramıyorsunuz halanızla kahve içmesek geleceğinizi bilemeyeceğzi."

" annem ve yine imalar sana da merhaba anne ben de seni özledim."

Tekli koltuğa geçip oturdum. Herkes pürdikkat beni dinliyordu. Halamlar sayesinde artık annem de olaya dahildi.