" အဘ ရေ "
" အေးလူလေးပြော "
" သားရွာထဲ့ခနသွားလိုက်အုံးမယ် "
" ကြာမှာလား မကြာရင်အဘထမင်းစားစောင့်နေမယ် "
" အဘမစောင့်နဲ့သားကကြာမှာ "
" အေး အေး "
" သားသွားပြီ "
ကျော်ကြီးတစ်ယောက် အဘကိုယ်နူတ်ဆက်က ရွာအပြင်ကကျောင်းကိုယ်ထွက်လာခဲ့တော့သည်
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
ကျော်ကြီးကျောင်းနားရောက်တော့ ညနေသုံးနာရီတောင်ထိုးလို့နေပြီ
" ကျောင်းတောင်လွှတ်တော့မှာပဲ ငါညောင်ပင်ကြီးနားကခုံတန်းလေးမှာပဲထိုင်စောင့်နေလိုက်တော့မယ် "
" ကလေးတွေအိမ်ကိုယ်တန်းပြန်မယ်နော် "
! ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာလေး "
" ကိုယ်ပစ္စည်တွေသေချာစစ်ကြနော် "
" ဆရာလေး "
" သားဖိုးလုံး ပြောလေ "
" ဆရာလေးကိုယ် ကိုကျော်ကြီးကနှင်းဆီပန်းလေးပေးခိုင်းလိုက်လို့ "
" ဟင် ဟုတ်လား ဒါနဲ့ကိုကျော်ကြီးကဘယ်မှာလဲ "
" ညောင်ပင်ကြီးအနားကခုံတန်းမှာထိုင်စောင့်နေပါတယ် "
" ဟုတ်လား "
ရောင်ခြည်ဦး ဖိုးလုံးလက်ထဲ့ကနှင်းဆီပန်းလေးကိုယ်ယူကာ ကျောင်းပြတင်ပေါက်ကနေမသိမသားလေးချောင်းကြည့်လိုက်တော့ တကယ်ပင်ခုံတန်းလေးပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ကိုကျော်ကြီး ပါးပေါ်ကသတ်နပ်ခါးလေးကတော့မပါမဖြစ်
" ဆရာလေး သားပြန်တော့မယ်နော် "
" ကျေးဇူပါသားရယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ "
.
.
.
.
" ပေးပြီးပြီးလားဖိုးလုံး "
" ဟုတ်သားပေးပြီးပြီး "
" တော်တယ်ရော် မုန့်ဖိုး၅၀၀ယူသွား "
" ရေးးး ကိုကျော်ကြီးနောက်တစ်ခါလဲသားကိုယ်ခိုင်းအုံးနော် "
" စိတ်ချ စိတ်ချ "
" ဒါဆိုသားသွားပြီ "
" ပြေးမသွားနဲ့နော် "
YOU ARE READING
အချစ်ယူခံ
Adventureကျော်ကြီး+ရောင်ခြည်ဦး ကျတော်နမည်ကကျော်ကြီး ခင်ဗျားလေးအဖို့ခေါ်ရမှာအရမ်းရှည်နေရင် အဖျားစွပ်ပြီး မောင်လို့ခေါ်ပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား
