▪︎Unspoken pain▪︎

4. Түүний амьдрал

"Байна уу? Аав"

Жонгүг гэртээ орохын алдад түүний утсанд "Аав" гэх дуудлага ирсэнд тэр хаалгаа онгойлгонгоо ийн дуудлагыг авлаа.

"Мм, Сая Жонсугтай уулзчихаад гэртээ орж ирээд байж байна."

"Мм үгүй ээ, Түүнийг гэнэт л ойрхон байна. Уулзая гэхээр нь та хоёрт ч хэлж чадаагүй ажлын гадаах кофешопд уулзсан юм. Тэгж байгаад түүнд гэр бүлтэйгээ тухтай уулзая гээд хэлчихье... Заа баяртай, ээжид мэнд дамжуулаарай"

Гадуур хувцсаа тайлаад хэдэн өдөр барааг нь хараагүй гэрийнхээ гал тогооны хэсэг лүү очлоо. Хөргөгчөө онгойлгож үзээд хэдэн савтай ус болон бэлэн гоймонгууд байхыг хараад хэдэн өдөр дараалж ажил дээрээ хонон өнжин бэлэн гоймонг идсэнээ санан бараг л огиудас нь хүрэх шиг болно.

Хаа нэг хана болон тавилгууд дээр эрт үеийн үнэтэй уран зургууд бас өвөрмөц загвар хийцтэй бүтээлүүд ч байх аж.

Гэр нь харанхуй бас хүйт оргино. Унтлагын өрөөндөө орон утсаа гаргаж ирэн нэг дугаар луу залгах эсэхтэй эргэлзэнгүй сууж байгаад шийдвэрээ гарган залгах товчийг дарлаа.

"Байна уу? Хён. Дээр надад санал болгоод байсан дажгүй хүүхэн чинь байгаа юу?"

"Ахх, Үгүй ээ. Жаахан уйдаад.. Тэгвэл миний гэрийн хаягийг мэднэ биз дээ? Явуулчих"

"Ахх, Жонгүг жоохон зөөлөн"

"Чи уг нь- Ахх, Дажгүй л юм. Гэхд.. Гэхдээ хэтэрхий гоншигнуур биш гэж үү?"

Хэдийнээ халуухан ажлынхаа дунд нь ороод явж байтал бүсгүйгийн үглээ байдал нь түүнийг залхааж ажлаа дундаас нь дуусгаж ч мэдэхээр байлаа.

Гэвч эхлүүлсэн бол дуусгах ёстой гэдэг нь түүний амьдралын зарчим. Иймэрхүү юмнуудаас болоод бууж өгч болохгүй шүү дээ.

"Чиний хэт их үглээ байдал чинь амыг чинь оёод хаячих хэмжээний уурыг минь хүргэж байна гэдгийг хэлэх нь зүйтэй. Тийм биз?"

"Хмм.. Ти- Тийм ээ"

Five thousand years later. (haa hudlaa hudlaa hhah)

"Май, Энэ гарын мөнгө. Одоо явж болно"

"Баярлалаа, Жонгүг. Дараа нь дахиад уйдаад байвал намайг дуудаж болно шүү~"

"Ха, Хэрэггүй дээ. Би нэг ашигласан юмаа дахиж ашигладаггүй юм"

"Согжин хён луу залгаж хэлэхээс"