İlk hikayem...❣️
Umarım beğenirsiniz...😌
Okuduktan sonra devam edeyim mi? etmiyim mi? karar verin yorum yapın lütfenn...♥️
Keyifli okumalar...♥️
Babam beni yanına çağırarak karşısındaki koltuğu işaret ederek oturmamı söyledi. Annem öldükten sonra babamla yalnız kalmıştık ,babam annem öldükten sonra beni koruyup kollamıştı bana bakmış ve her istediğimi yapmıştı, çünkü İstanbul da babamın benden başka kimsesi yok benimde babamdan başka kimsem yoktu.
"Eftelyam kızım sana diyeceklerim var." dedi babam elinde beyaz bir zarfla bekliyordu karşısına geçip oturduğumda gülümseyerek bana baktı.
"Bu zarf ne baba" diyerek sordum.
"Bu zarf sana annenden vasiyet kızım eğer ben birgün ölürsem bu zarfı Eftelyaya ver demişti bana." o anda babamın yüzüne sadece şaşkınlıkla bakıyordum annem bana vasiyet mektubu yazmıştı biraz korksamda babam elindeki beyaz zarfı bana uzattı bende elimi uzatıp aldım.
"Zarfı açtığımda şöyle yazıyordu."
"Sevgili kızım Eftelya"
Seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun EFTELYAM sen bir gün bu mektubu okuduğunda ben çoktan vefat etmiş olacağım ama şunu unutma ki ben hep senin yanındayım her zaman senin iyiliğini düşündüm bundan sonrada yanında olmasam bile hep düşünücem bunları yazarken çok zorlansamda yazmak zorundayım bak kızım bu senin için zor olacak ama ben senin 2 yıl boyunca halanın yanında kalmanı istiyorum bunu yap lütfen...SENİN İYİLİĞİN İÇİN...
<SENİ ÇOK SEVEN ANNECİĞİN>
O anda gözlerime hakim olamayıp gözümden yaşlar inerken ayağa kaltım ve babama doğru yönelip babama sıkıca sarıldım babamda bana karşılık verdi gözümden yaşlar şiddetlenirken babamında ağladığını gördüm babalı kızlı hem güzel hemde kötü günler yaşasakta hayatımız ilerliyordu fakat bu annemin dediğinden sonra ne yapacağıma karar vermeliydim çünkü halamın yanında kalmamı söylüyordu babamdan nasıl ayrılacaktım bilmiyordum.
Biraz daha sakinleştikten sonra babama "baba ben ne yapıcam senden nasıl ayrılıcam." diyerek ağlamaya devam ettim.
"Sadece iki yıl kızım bu bizim için zor bişey olsada gitmen lazım halanın köyüne annenin vasiyetini yerine getirmen lazım ben hafta sonları seni ziyarete gelirim karagözlü kızım benim." diyerek sarılmayı bıraktı.
O an okadar zor durumdaydım ki hemen oturma odasından çıkıp kendi odama koşturdum göz yaşlarıma engel olamıyordum odama çıktıktan sonra cam kenarının yanındaki sandalyeye oturarak dışarıyı seyretmeye başladım elimde beyaz bi zarf ve kağıt parçası gökyüzünde bulutlar bir gözümle bulutları seyrederken diğer gözüm hep kağıttaydı Gitmem gerektiğini biliyordum fakat babama bu kadar çok alışmışken onu bırakıp nasıl gidecektim
Biraz zaman geçtikten sonra odamdan çıkıp merdivenleri indikten sonra babamın hala oturma odasında aynı yerde oturduğunu gördüm elinde annem ben ve babamın 3 ümüzün birlikte çekildiği fotoğraf vardı hem ağlıyor hem fotoğrafa bakıyordu.
"Baba...!" diyerek bana bakmasnı sağladım babam gözünden akan yaşları silerken yanına oturarak bende ağlamaya başladım.
