1.Bölüm

359 20 159
                                    

Bismillah.
____________________________________________

2028-Birleşik Kırallık

Betül Kutoğlu
__________________________

Büyük stadın ön sırasında milli takımın çıkmasını beklerken stresle tırnaklarımın kenarlarıyla oynadım.

"Of çok geriliyorum. Ne zaman çıkacaklar."

Ahsen de titreyen elleriyle bana dönünce onun da aynı şekilde gergin olduğunu anladım.

"Bu defa yenmezsek ben gerçekten ömrüm boyunca toparlanamam, tamam mı? Atarım kendimi bir yerlerden."

Elini yelpaze gibi yüzüne yellerken söylendi.

"Zaten çok sıcak. Heyecanlıyım, yanıyorum; birde kaybedersek ve o aptal turuncu bizonlar bu sahadan mutlu çıkarsa, " Yüzünü buruşturdu. "Ciddi söylüyorum kendimi vururum."

Esra heyecanla kendini öne eğerek konuştu. "Geliyorlar, geliyorlar. Of en önden de ayrı bir yakışıklılar."

Bir servet dökmüştük ön sıra için.

Ahsen formasının yakalarını düzeltirken derin bir nefes alıp ellerini açtı.

"Allah'ım, kurban olduğum şu maçı alalım; sana yemin ediyorum bütün namazlarımı kılacağım. Lütfen sen yardım et. Lütfen. Lütfen. Lütfen."

Ellerini yüzüne sürdü. "Amin, amin, amin."

Bizimkileri gördüğümde üst üste derince yutkundum. Hepsi sahaya çıkınca gözlerim onu aradı.

Semih'i.

Aradığım kişiyi bulamayınca üzüntüyle dudaklarımı büzdüm. Yine ilk 11'de yoktu.

Keşke bir kez göz göze gelseydik,yüksek ihtimalle beni hatırlamazdı, ama ben onu hala hatırlıyordum.

Milli marşlar için bütün stat ayağa kalktık. Ahsen'de kalkmaya çalışırken titreyen bacaklarından dolayı koltuğa düştü.

Gülerek elinden tutarak kaldırdım.

"Allah rızası için diğer kolumdan tut Elif, yoksa yığılacağım şuraya."

Elif gözlerini devirerek tuttu Ahsen'in kolundan.

"Keşke ananemin kalp ilaçlarını getirseydim. Her an gidici gibi duruyorsun."

Ahsen titreyen sesiyle konuştu.

"Şu orospu çocuklarını sahaya gömelim de, gitsem de sıkıntı yok."

Başımı geriye atarak kahkaha attım. Bu gerginlikte bile şu salaklar yüzünden gülüyordum.

Tezahüratları duyunca arkama baktım, kırmızı beyaza bürünen stadı gördüğüm zaman gururla gülümsemeden edemedim.

Yine ev sahibi biz gibiydik sanki.

İlk bizim marşımız okunacağı için hazır ola geçtik.

Hollanda'nın milli marşı da okunduktan sonra, yerimize oturduk.

Gerginlikle yerimde kımıldandım. Elimi kalbime koydum.

Ay ben sanırım ölecektim.

Hakem topu koyduktan sonra düdüğü dudağına götürdü.

Stresten terleyen elimi altımdaki eşofmana götürüp sıktım ve hakem düdüğü çaldı.

Hızlı ilerliyorduk. Ferdi ayağında topla kaleye doğru koşuyordu. Bütün stat nefesleri tutmuş, öne doğru eğilmiştik.

~•KESKİN KILIÇ•~ Semih KılıçsoyHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin