A Happily Ever After

Chapter Twenty-Nine

STEFAN

Through the bushes and tall grass, the six of us managed to hide enough that kept us from being seen by that nasty Prince.

Hanggang ngayon, hindi ko pa rin sigurado kung ano ba ang pangalan ng prinsipe na iyon. Basta alam ko lang na hinahabol niya kami para makuha sa amin si Jessa. Isang pangyayaring sigurado akong hindi mangyayari hangga't buhay ako sa mundong ito.

Nilingon ko tuloy si Jessa na nasa likuran ko na tahimik na pinakikiramdaman ang paligid. I let my eyes trace down every curve and dip and flush in her very face to make sure to myself that she is here and she hasn't left me yet, despite powerful Princes looking for her through tooth and nail.

"What?" Napakurap ako nang nagsalita bigla si Jessa. "Something wrong?"

Nginitian ko lang siya. "Wala." Bulong ko pabalik.

Binalik ko nalang ang tingin kay Christopher, na ngayo'y nakatayo na at nililibot ang tingin sa paligid. It would have been Selene to look around with her Enhanced Senses, pero hanggang ngayon ay nakahawak pa rin siya kay Jonah at lumuluha pa rin.

"Huwag niyo siyang pilitin na ikwento ang nangyari." Pasimple akong binulungan ni Jessa kanina nang umupo kami rito at magtago. "Huwag nalang muna natin siya iiwan."

"HIndi ko na sila naririnig." Nagsalita na si Selene. Namumula pa rin mga mata niya pero dahan dahan na niyang binabangon ang sarili mula sa pagkakabaling kay Jonah. "They are re-routing. They're not coming in this direction."

Inalalayan siya ni Jonah. I can see my bro Christopher attempting to assist her, but he hesitated. Para 'bang tanging 'yung mga babae lamang ang nakakaramdam sa nangyari kay Selene. And no matter how strong we are as dudes, we are not against the rage of these women.

"I need a place to take a breath first." Sabi ni Selene. "I can sense a place to rest. Come on."

Tahimik naming sinundan si Selene. Liam slowly went closer to me and softly asked. "You have any idea kung ano nangyari?"

Pinagmasdan ko ang tatlong babae sa harapan. Umiling ako.

"I dunno." I shrugged my shoulders. "Best to leave it to ladies for a minute."

Maraming pumapasok sa isip ko. Anong nangyayari kay Selene? Nasaan kaya ang mga Prinsipe? Paano ang gagawin ko kung kinuha nila si Jessa? Paano ako haharap sa kanila at maisisgurado na maibabalik siya sa akin?

Hanggang sa nakarating nalang kami sa parte ng gubat na malawak at hindi mataas ang mga damo. May ilang mga kahoy sa paligid na halatang inayos ng iba para gawing upuan.

Paglingon ko ay ang nakita ko nalang na may dala dala nang mga kahoy din si Selene. Pinagmasdan ko siya na pinupwesto ang mga kahoy na iyon— a bonfire. She is creating a bonfire, in the middle of the morning? Hindi na ako nakapagtanong tanong kung para saan dahil walang nagsasalita. Si Christopher, na madalas na laging may kinukwestiyon, ay ngayong gumagawa ng paraan para magka-apoy ang mga inipon nilang sanga at kahoy.

I guess that what happens when the usually most smiley and easy-going person in the group suddenly turns grim. Even the toughest guy among us seems to be pulled in with her sudden drop of energy.

Selene stands beside the bonfire, a little bit too close to the flame that I am starting to get concerned. The fire burns angrily, casting out tormenting shadows across Selene's face. Her eyes are intensely darting at the fire. And then, kinuha niya ang dulo ng kanyang bestida at inakmang huhubarin ito.

Sabay sabay kaming mga lalaki na tumalikod sa ginawa niya. What the hell just happened out there! Rinig nalang namin ang pagkabigla nila Jessa sa ginawa ni Selene.