ရေကစားပြီးကြတော့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်ကာ အနားယူနေကြတယ်
Zhu: "နဲနဲဖျားချင်လာသလိုပဲ"
Su: "အဲ့တာကြောင့်ကြည့် အကြာရီးမဆော့ပါနဲ့ဆိုတာကို"
Zuo: "ရောက်တုန်းလေးတော့ ၀အောင်ဆော့ရမှာပေါ့ကွာ"
Su: "အဲ့တာဆိုလဲ အဲ့လောက်ထိဆော့စရာလား ကြည့်စမ်းကိုယ်တောင်ပူနေပြီ"
Zhu: "ဟာ ဆူဖို့ကြည့်ပဲ ဟက်ချိုး!!"
Su: "ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ကို တော်သေးတယ် မယုံရဘူးဆိုပြီးဆေးဘူးယူလာလို့"
Zuo: "ပျင်းလိုက်တာ မင်းဆေးဘူးထဲမှာဆေးချိုချဉ်ပါလား"
Su: "ပါတယ် ရော့"
Zuo: "ရှဲရှဲ"
Su: "ဆေးသောက်နော် လူကဖြင့်စက်စက်ထိမခံဘူး နဲနဲလောက်ဂရုမစိုက်မိတာနဲ့ဖျားတော့တာပဲ"
Zhu: "မောင်ကလဲ.......နေမကောင်းပါဘူးဆို ဆူကြည့်ဆူနေတာပဲ"
Su: "အဲ့ဆိုနေကောင်းအောင်နေလေ ကိုယ်အရမ်းကြီးမပူလို့တော်သေးတယ် နောက်မို့ဆိုပိုဆူမှာ"
Zhu: "ဟွန့်....."
Su: "ဆေးသောက်ရမယ်.....ကြားလားမောင်ပြောတာ ....အချစ်.......!ပြောတာကြားလားလို့"
Zhu: "Zhang ji တို့ဘက်သွားတော့မယ် မောင်နဲ့မနေဘူး မောင်ကဆူတယ်..."
ငိုမဲ့ငိုမဲ့နဲ့ပြောလိုက်တဲ့ Xiao Zhu
Su: "ဟာ....မောင်ဆူတယ်ဆိုတာကစိတ်ပူလို့လေ ဆူချင်လွန်းလို့မှမဟုတ်တာ အဲ့ဆိုဆေးလေးတော့သောက်လိုက်နော် မောင်မဆူတော့ဘူး ကြားလား..နော်..."
Zhu: "ပြီးသာပဲ"
Su: "ဆေးသောက်ပြီးရင် ခနလဲနေလိုက် မောင်သူတို့ဘက်ခနသွားလိုက်ဦးမယ် Zuo hang မင်းနေခဲ့လိုက်ဦးနော်"
Zuo: "မနေခဲ့လို့ငါကဘယ်သွားရမှာလဲ တော်ပါသေးတယ် ငါရှိတယ်ဆိုတာကိုသတိရသေးလို့"
ပျင်းတိပျင်းရွဲ့နဲ့ထိုင်ခုံကိုေကျာနဲ့ထိုင်နေတဲ့ Zuo hang အခန်းတစ်ခန်းမှာ ကုတင်းနှစ်လုံးပါတယ် ဒီအခန်းမှာတော့ Zuo hang ကတစ်လုံး SuZhu ကတစ်လုံးယူထားတယ်
Su: "သွားတော့မယ်နော် မသက်သာရင်မောင့်ဆီလာခဲ့ကြားလား.."
Zhu: "အမ်းအမ်း သိပြီ သွားတော့"
