"Bana yardım edeceksin" ses tellerinin titrediğini hiss ede biliyordum, isteyerek çıkmamıştı bu laf ağzından. ama merhametli birine de benzemiyordu. Güvenmemeliydim ve canımı tehlikeye atmamalıydım. Kendi canımı düşünürsem de sevdiklerimin canı tehlikeye girecekti
"Belki etmeyecek nereden biliyorsun? evliya mısın ,geleceği mi görüyorsun?" Ah bu salak çocuk...kendini öldürtecekti
"Senin geleceğini göre biliyorum emre"
"Mezarda sürünüyorsun, bil bakalım seni kim gebertdi?"
"Ay Salak Tabi ki sen!"diye başını koymuş olduğu kucağından kaldırmış ve boynuna sarılmıştı. Ya salaktı,ya da salaktı
"Umarım Seni çok yormamıştım Atalaaaay!" ağzından çıkanı kulağı duymuyordu ya da ona zarar veremeyecek kadar çok seviyordu
Vaz geçtim Ulan! Seni kadın gibi giyindireceğim! Mertin koynuna sokacağım!"
Emre ve ben aynı anda Ne !diye bağırmış ve şaşırmıştık
"Lan Beni kahbe mi çıkarmağa çalışıyorsun!" sinirle ayağa kalkmıştım, Her şeye katlanırdım ama beni fahişe yapmaslna izin veremezdim. bir yolunu bulup muratı da kendimi de kurtarmam gerekiyordu. murat olmasa da olurdu, ben bize yeterdim
Koyulaşan maviliklerine bakmamak için kendimi zor tutuyordum, okyanusunda boğulmak istemiyordum. Bu sefer beni kurtaran olmazdı
"Bu sefer kardeşinin değil de hamile annenin de canı tehlikeye girer Melek" by kadar azımasız olamazdı
"Atalay!" dedi Emre ona kaş göz ederek
"Karışma işime Emre! Sen bile benim sözümden çıkmamış adamsın, Böyle velet asla çıkamaz"
"Ben adam mıyım?"dedi Emre, gözüm onu bulunca ortamı yumşaltmak için böyle şey söylediğini anlamıştım
"İnan ki sözünden çıkan ilk kişi ben olacağım" dedim yüzüne ,gözlerinin içine bakarak. Gözlerindeki nefreti ve merhameti göre biliyordum. İkisi de bir birini itiyordu,onu duyguları değil de beyni kontrol ediyordu. Gözleri benim kahvelerime dikmişti. Ne o çekiyor ne de ben gözlerimi çekiyordum
"Ve Son" dedi yüzüme yüzüme, nefesi ve sesi bedenimi titretmeğe yetmişti
"Emre, Adamlara söyle bunu da öldürüp ormana gömsünler" infazıma karar verilmişti, evet hikayenin sonuna gelmiştik
"Beni öldür razıyım ama lütfen murata ve aileme zarar verme" dedim kinle, gözlerimde ne yaş vardı ne de korku. Ben Babamın cesur kızıydım. Ölünü iki kere öldürmekten bir şey olmazdı, ben o şerefsiz tenime dokunurken ölmüştüm. Benle sırf nu yüzden okulda dalga geçtikleri gün ölmüştüm
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şapşal Mafyam/ Texting
Humor*TAMAMLANMIŞTIR* *BURADA GEÇEN HEPSİ KENDİ HAYALİMİN ÜRÜNÜDÜR BAŞKA KİTAPTAN ÇALINTI DEĞİLDİR! VE LÜTFEN YORUMLARDA BAŞKA KİTAPLARDAN BAHS ETMEYİN BU İSİM ŞU KİTAPTA FALAN VARDI SÖYLEMEYİN VE CAN SIKINTISINDAN YAZILMIŞ BİR HİKAYEDİR İYİ OKUMALAR* "...
