49

457 26 1
                                    

Vay anam Babam...49cu bölümü yazıyore.... kitabı boş boş uzatmak istemiyorum aklıma çok güzel fikirler vardı ama yapamıyorum, salakca olur durduk yere uzatmak yakınlarda final vereceğim)

***

"Burnuma poh kokuları geliyo Ayben "

"Eve gelsin hesabını soracağım ben ondan " dedi ayben, lan bir eve gelsinler ki sorasın

"Ölmemişlerdir değil mi? Ha? Birisi Onları mermi yağmuruna tutmamışdır değil mi? Bedenlerini iki ayırmamışlardır değil mi? Cevap Versene Be!"

"Yapma Bee ağlayacağım şimdi görürsün!" kadının hamile olduğunu unutmuştum...
Lan bende duygulandım bak!

Çalan telefonuma gözümün ucu ile bakmıştım, bana ne açmayacaktım tripliyim bir kere. İki kere çalmış sonra da susmuştu, aynı anda aybenin telefonu çalmıştı. Bir rahat dedikodu yapamayacaktık!

"Alo?" diyerek açmıştı, benim aksime oldukca nazik ve oldukca tatlı bir kızdı. Mesela ben ne var andır evladı diye açardım

"Abi Neredesiniz? Ne demek bu abi? Emre nasıl?"

"Kız Noldu!" diye ard arda dürtüyordum

"Hemen haber veriyorum. Nasıl hepsi öldü Atalay abi? Dışarıdakilere haber veriyorum"

"Noldu Noldu Noldu Noldu Noldu Noldu Noldu?" en son benden bıkmış olacak ki ayağa kalkmıştı sinirle, kocam konuşuyordu ve ne olduğundan benim haberim yoktu!
Kapıyı açarak sinirle dışarı çıkmıştı, Hepsi kazık gibi ayakta bekliyordu. Sinirli suratını görür görmez hemen yüzlerindeki gülümseme kayb olmuştu, Eskisi mahkeme suratlarına geri dönmüştüler

"Patronunuz pusuya düşmüş! Siz burada gülüyor musunuz? Kocam ölecek be!" gözünden akan yaşlarla karşılarına dikilmişti. Şu an çok kötü olmuştum, karşımda tamamen mahv olmuştu

"Konumlarını bulun hemen! Atalay abi telefonu kapatdı biri geliyordu Çabuk Olun!" onu zorla da olsa bahçeden uzaklaştırmış ve eve sokmağı başarmıştım, Sakinleşmesi için su götürmüştüm ama susmak bilmiyordu. Şu an bende böyle olmalıydım ama onun için güçlü durmak zorundaydım, can taşıyordu

"Ayben!" dedim en son öldüğünü düşünen aybenin bedeni silkeleyerek. kafayı sıyırmıştı!

"Bebeğini düşün!" hastaneye kaldırıldığını duyduğundan beri sakin duramıyordu. İnatla yanına gitmek istiyordu,atalayın durumu iyiydi ama Emre ameliyyata alınmıştı ve telefon yoktu

Şapşal Mafyam/ TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin