Kör Ve Rezil /itfs/sgst/nbmk

final diyince bizimmobile

"KAZANMIŞIM!" İtadori Yuji artık bir ferdi sayıldığı evin kapısını hızlıca açıyor ve içeri dalıyor. Salona bakınıyor ama sadece Fushiguro Toji'yi görebiliyor. Hevesini sevgilisinin babası ile paylaşıyor. "TOJİ AMCA! KAZANDIM! COLORADO İŞLETME KAZANDIM!" Pembe saçlı çocuk evin içinde tepnircesine zıplarken merdivenlerden en yakın arkadaşı ve sevgilisi telaşla iniyor. "Ne oluyor böyle?" Diye soruyor, Gojo Satoru.

"Kazandım! Aman Tanrım! Colorado'ya gidiyorum! İşletme kazandım!" Yuji önce Satoru'ya sonra da sevgilisine sarılıyor. Aslında kafasında önce sevgilisine sarılmak vardı ama heyecandan ilk hangisine sarıldığının farkında bile değil.

"Aman Tanrım Yuji!" Fushiguro Megumi heyecanla sevgilisine sarılıyor. "Başarabileceğini biliyordum! Seninle gurur duyuyorum!"

"Senin notların benden daha iyi. Ben girdiysem sen kesin girmişsindir. Beraber Colorado'da okuyacağız!" Megumi yeni farkına varmış gibi çığlığımsı bir sevinç sesi çıkarıyor ve tekrar sevgilisinin kollarına atlıyor. Bu sırada Toji ve Satoru yüzlerindeki hoş bir gülümseme ile ikiliyi izliyorlar.

Toji başta oğlunun Yuji ile ilişkisine hiç de sıcak bakmamıştı, bunu bilen çok kişi vardı. Yarım litrelik su şişesi ile çocuğu nakavt etmiş ve üstelik zehirlemeye de çalışmıştı. Hatta sokakta öz oğlunu takip ederken ikisinin bir ara sokakta buluştuğunu sanıp tanışmaya çalışmıştı, sonra kavga edeceklerini öğrendiğinde çocuğa yumruk bile atmıştı.

Ama şimdi Toji de değişmiş bir adam. Evlenmeyi planladığı kadını kavuşamadan kaybetmişti. Bu yüzden oğluna aynı şeyi yaşatmak istemiyor.

"Sadece sen ve Nobara kaldı, Megumi." Diyor Satoru, arkadaşına takılarak. Yine de samimi bir şekilde gülümsüyor. "Umarım siz de kazanırsınız."

Albino çocuk bile çok değişmiş. Arkadaşları hakkında rencide edici şakalar yapmıyor. Öyle absürt şakaları da kesmiş. Artık sadece sevdiği insanların iyiliğini isteyen birisi olmuş. Öyle ki bunu sadece sevgilisi biliyor olsa da, biraz şımartılmak istiyor. Bu yüzden normalin aksine altta olmayı tercih ediyor. Elbette arkadaşları bunu öğrenirse çok fena dalga konusu olur. Büyük ihtimalle oda komşusu ve yeni üvey-sayılabilen-kardeşi Megumi farkındadır ama bunun imasını bile yapmıyor.

"O zaman ben ekibi arıyorum, bizde toplanalım." Satoru konuyu değiştirip telefonunu çıkararak salondan mutfağa geçiyor. Sigarasını dudaklarının arasına sıkıştırıyor, telefonu da kulağı ve omzunun arasına. Sevgilisi önce olmak üzere arkadaşlarını arayarak evlerine çağırıyor.

O sırada Toji pembe saçlı çocuğa babacan bir tavırla sarılıp sırtını patpatlıyor. Sonra öz oğluna dönüyor. "Hadi bakalım evlat, sadece senin mektubun kaldı."

"Baba! Gidip postaneye bakar mısın?! Dağıtıma çıktığında gelmesi daha uzun sürüyor! Belki dağıtıma çıkmadan alabilirsin!" Oğlunun hevesli ve umutlu sesi adamın itiraz etmesini imkansız bir hale getiriyor. Ağzından bir oflama sesi çıkıyor ve memnuniyetsizmiş gibi bir surat ifadesiyle ensesini kaşıyor. "Peki. Ben gelene kadar evi yıkmayın."

Oğlu hevesle başını sallayıp onaylarken yaşlı adam uyarı dolu gözlerini pembe saçlı çocuğa çeviriyor ve araba anahtarını cebine atarak evden çıkıyor. Kapı kapandığı gibi pembe saçlı çocuk sevgilisini kucağına alıyor ve boğuşurmuş gibi koltuğa yatırarak bacaklarının arasına giriyor. "Colorado'ya gideceğiz!" Diye hatırlatıyor gülümseyerek.

"Colorado'ya gideceğiz." Altındaki çocuk sevinçle kıkırdıyor ve sevgilisini üstüne daha çok çekiyor. Dudakları birleşirken, inkarı bırakıyor. Üstündeki onu öpen çocuğa güveniyor. Eski yatak arkadaşlarını, arkadaş kaldığı eski sevgililerini ve tek gecelik ilişkilerini umursamıyor. Hastanede staj yapan Junpei aklına gelmiyor, ya da femboy eski sevgilisi. Sadece onun şirin şapşallıkları aklına geliyor. Onu görmek için evine kokoreç getirmesini, tuvalette yiyişirken Nanami Hoca'ya basılmalarını, götünün klozete sıkışmasını, babasının yaptığı bozuk tavuk yüzünden birlikte salonun ortasına kusmalarını, bir çöpçü arabasının ona çarpmasını, sarhoşken onu gay bardan toplamasını ve evin girişinde koltuğa bile gidemeden sevişmelerini hatırlıyor.