TINAY'S POV.
"Nandito kana. Ang akala ko ay 'di ka pa babalik, ang bilis mo naman?" Pagpasok na pagkapasok ko sa apartment, naramdaman ko ang sakit ng dibdib ko at nanghihina akong napaupo sa malamig na sahig.
"Huhuhuhu..." Sunod-sunod na tumulo ang mga luha ko
"What happened?" Nag-aalalang lumapit sakin si Pipay at inalalayan akong tumayo at pinaupo sa sopa.
"Lahat ng ari-arian na iniwan ng parents ko, kinuha ng mga Tita at Tito ito ko. Kahit yong pamana ni Lolo at Lola sa'kin nasa kanila din; yung company, bahay, sasakyan at lupa namin— wala na, kinuha nila, huhuhuhu..."
"What should I do now?"
"Do I need to give up everything that I have?"
"How can I start again? Kung wala na ang lahat sakin." Diko mapigilan ang sarili na 'wag umiyak sa harap niya.
Kahit na anong pigil ko sa sarili ko ay 'di ko magawa dahil bato sa sobrang pagod at puyat. Sa mga nakalipas na araw, tiniis ko ang lahat ng sakit, 'di ako umiyak sa harap ng family ng daddy ko. Ayaw kong makita nila akong mahina, ayaw kong kaawaan nila ako—pero ang nangyari ay kinawawa naman nila ako.
"Bes, don't worry. I'm still here, I'm still here for you." Nang abutin niya ang mga kamay ko, naramdaman ko this time na 'di na ako nagiisa; nandito na ang best friend ko.
"May nagawa ba akong mali para mangyari 'to sa'in?" Malungkot akong tumingin sakanya habang tumotulo parin ang mga luha ko na 'di ko mapigilan.
"Shhhh, tahan na, wala kang ginawang mali."
"Why, God? Bakit nangyayari 'to sakin ngayon?" Baka ito na ang tamang oras na ilabas ko ang lahat-lahat ng hinanakit na kinimkim ko sa nakalipas na mga araw dahil sa pagkawala ng mga mahal ko sa buhay.
"I will always be on your side. I will help you. I promise that I will not leave you." Yumakap siya sa'kin nang mahigpit.
"Thank you bes." I hug her back, I cried everything on her shoulder, hanggang sa 'di ko namalayan na nakatulog na pala ako sa mga bisig niya.
"You are my best friend. I'm always on your side, I promise."
Parang may binulong siya pero 'di ko na narinig dahil sa pagod at antok.
**********
Pipay POV.
"Musta ang quiz?" Salubong ko kay Tinay pagkalabas niya ng office ni Sir Hunt. Absent siya kasi no'ng last week at no'ng nag-bigay ng quiz si Prof. Hunt kaya after class, before we go home, pinaponta siya dito para mag quiz. And I'm here waiting for her outside the door.
"Super duper hirap! Kapagod! Grabi talaga si sir Hunt, walang patawad. Kakabalik ko lang sa school, quiz agad." Daming reklamo niya. Buti nga at siya'y nakaupo sa loob, ako nga dito ay kanina pa nakatayo sa labas ng pinto ni Prof. Hunt kakahintay sa kanya. Kahit nangangalay na paa ko, 'di ko siya iniwan at 'di ako nagreklamo.
"Magpasalamat ka na kahit absent ka ng ilang days pinayagan ka pa rin makahabol kahit quiz lang. Kung ibang professor 'yon baka mag ba-bye kana."
Hinila ko na siya sa kamay paali. 5:30 pm na kasi, baka umabot pa kami ng 6:00 pm dito, at baka maabutan pa kami ni Prof. Hunt dito sa labas ng pinto. Kulang na rin ng mga studyante kanina pa uwian ng iba.
"Sabagay, may tama ka d'yan! Pero kahit na, asawa niya kaya ako." Parang tunog-batang pagdadabog niya.
"Don't claim someone kung 'di pa kayo kasal!" Kahit kailan talaga, napaka isip bata niya.
BINABASA MO ANG
The Game of Identity
RomanceTinay is destined to marry a mysterious man, they were arranged married by their grandparents for the sake of the heir and friendship. That person was his professor that what she thought but it's a different person. Because that professor was the tw...
