🔞သူသာလျှင် အရှင်သခင်🔞

part 14

သူသာလျှင်အရှင်သခင်

အပိုင်း 14

ဆိုင်းကာရံလင်းဆိုင်တွေပိတ်ကာ အထဲကိုပြန်ဝင်လာတော့ လက်ကိုကိုက်နေတဲ့ ကာရံ‌လေးနဲ့ ‌ပြောမိတဲ့ ဘုန်းခန့်က ထိုင်ကာခေါင်းငုံ့ထားလေသည် ။ 

ထိုလူကြီးထွက်သွားပေမယ့် ကာရံကတော့ ကိုကြီးစိတ်ဆိုးသွားမလား ကိုသာစိတ်ပူနေလေသည်။ 

"ဘုန်းခန့် "

"ကိုကြီး!!!

ခေါ်တာက ကိုလတ်ဖြစ်ပေမယ့် ကာရံမျက်ရည်ဝဲကာ ကိုကြီးစိတ်မပျက်ဖို့အရေး စိတ်ပူရင်းခေါ်လိုက်သည်။ 

"ဘုန်းခန့် ငါ့ကိုပြော ခုနကပြောတာတွေကဘာတွေလဲ "

"ကို..ကိုကြီး "

"တိတ်တိတ်နေစမ်းကာရံလင်း "

" ကိုကြီးကြားတာအမှန်ဘဲ "

" ကိုလတ် မပြောနဲ့ "

"ကျစ့်!!ဘယ်ကတည်းကလဲ ကာရံ .."

"ငယ်ငယ်ကတည်းးက "

"ကိုလတ်မပြောနဲ့လို့ပြောနေတယ်လေ "

ဆိုင်းလည်း ကိုယ့်နားကိုပင်မယုံနိူင်ပေ ...သက်ပြင်းချကာ 

"ကာရံ...ကိုကြီးမင်းနဲ့ဘုန်းခန့်ကို ထပ်တူညီမျှချစ်တယ်သိတယ်မလား "

" ကိုကြီးဟင့် !!

"ကိုကြီးပြောမယ် နားထောင် ကာရံလေး..မငိုနဲ့ "

ဘုန်းခန့်ကတော့ နားသာထောင်တာ အခုထိခေါင်းမဖော်ဘဲ ငုံ့ထားလေသည် !!

"မင်းကိုကြီးကိုချစ်ပေးတာကိုကြီးကျေးဇူးတင်တယ် "

ဟင်!!

ငိုကာ ဆိုင်းကိုကြည့်ရင်း ဆိုင်းလည်းသူညီလေးကိုမျက်ရည်သုတ်ပေးကာ 

ကိုကြီးသိပါတယ် ကိုကြီးဒီလိုကြင်နာပေးလို့ ကာရံ သဘောထားပြောင်းသွားတယ်မလား ..အမေမရှိတော့တဲ့နောက်ပိုင်း ကိုကြီးကဘဲ စောင့်ရှောက်လာလို့ ကာရံသဘောထားပြောင်းလဲရင်ပြောင်းလဲလိမ့်မယ် ဒါမယ့် ကိုကြီးက မင်းတို့နှစ်ယောက်လုံးကို ကို့အသက်ထက် ချစ်တယ် ကိုကြီးမှာအားကိုးစရာဆိုလို့ ကိုကြီးရဲ့ညီလေးတွေဘဲရှိတာ "