end

10.6K 180 8
                                    


မနက်ရောက်တော့ ခေါင်းငုံ့ကာ ဘာမှမပြောရဲတဲ့ အသေးလေးနဲ့ ဘေးက သူအကိုက သူညီလက်ကို ဆွဲထားလေသည် ။

" ကာရံ..မင်းပြောတော့လေ "

"ဟို..က..ကစားမိလို့ တောင်းပန်ပါတယ်အကိုကြီး "

"ကျွန်တော့်ညီလေးအစား ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ် အကို အကိုခွင့်လွှတ်ပေးလို့ရမလား "

"မင်းမတောင်းပန်ရင်တောင် ငါကခွင့်လွှတ်ပေးပြီးသားပါ "

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ "

"ရပါတယ် သူပြောသလိုဘဲငါဘက်က အရင်မရိုးသားခဲ့တာဘဲ ဒီလောက်တော့ ခံရမှာပေါ့ "

" ဟုတ်..ကျေးဇူးပါဗျာ့ "

တောင်းပန်စရာရှိတာ တောင်းပန်ပြီးမှ ကောင်လေးမျက်နှာက ဇီးရွက်လောက်သာ ကျန်တော့သလိုပင်နီရဲနေပြီး ခေါင်းတောင်မမော့ရဲပေ ခေါင်ရိုင်းထန်ကလည်း ဆေးလိပ်ကို မီးညှိကာ

"ပြောစရာမရှိတော့ရင်လည်း ထွက်သွားကြတော့လေ "

" အာ..ဟုတ်..ဟုတ် "

ကောင်လေးနှစ်ယောက်က ကားငှားကာ ပြန်သွားပေမယ့်သူကတော့ ထိုနေရာမှာ ကျန်ခဲ့တုန်းပင်

"ဒါနဲ့ မင်းတို့ ဘာလို့ ဒီနေရာမှာ နေနေကြတာလဲ "

"အခုမှသတိထားမိတာလားဘောစ့် "

ဟုတ်ပါတယ် သူခုမှသတိထားမိသည် ။ ရက်အတန်ကြာအောင် သူဒီမှာဘဲနေနေမိခဲ့သည်လေ။

"ဒီနေရာက အကိုကြီးရစ်ဇယ်က ဝယ်သွားတာပါဘောစ့် "

"မပြောနဲ့လေ .."

"ငါက !!

တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ငြင်းနေကြတာမို့ ခေါင်ရိုင်းထန်သဘောပေါက်ကာ

" ငါအိမ်ပြန်တော့မယ် မင်းတို့ ဒီမှာနေမလား ငါနဲ့လိုက်နေမလား "

" ကျွန်တော်တို့ ဒီမှာဘဲနေဖို့ "

အဲ!!

" ငါသိပြီ!!

ခေါင်ရိုင်းထန် ဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲ ထိုနေ့မှာဘဲ လေယာဉ်စီးကာ သူမိဘရှိတဲ့ မြန်မာပြည်ကို ပြန်သွားတော့သည်။ သူအဖေတော့ သေချာပေါက် စိတ်ဆိုးမယ်‌ဆိုပေမယ့်ပေါ့

🔞သူသာလျှင် အရှင်သခင်🔞Where stories live. Discover now