UYAN ARTIK

5.BÖLÜM= İstanbul 2

Yeni bölüm geldi. Yorumlarınız sayesinde. Yazmacaktım daha ama yorumlarınızı okuyunca yazmalıyım diye düşündüm çok saolun. Yazım hatası çok biliyorum bunun için özür dilerim iyi okumalar. 😊😊✌

'İyiymiş çalışkan kız seni bir de derslerine özen göstersen.' Diyerek dalga geçiyor Sema.

'Boşuna milletin kazanma şansını ellerinden aldın zaten gitmeyeceksin ki.' Diye devam ediyor Hanife. Kafamı kaldırıp herkese göz gezdiriyorum. Talha hariç hepsi diyeceğim şeyi bekliyordu. Derin bir nefes alıp.

'Aslında İstanbul a gideceğim.' Diyorum.

5. BÖLÜM

'Sen ciddi misin ?' diye soruyor Büşra.

'Evet, gitmem gerekiyor.' Diyorum bakışlarımı üzerlerin de gezdirirken. Talha dışında hepsi şaşırmış bir şekilde bana bakıyor.

'Damla nasıl gitmem gerekiyor saçmalama bizi bırakıp nereye gidiyorsun sen.' Diyor Sema gözleri sulanarak.

'Sizi bırakmak bende istemiyorum ama 2 ay sonra zaten geri döneceğim. İyi bir üniversite için gidiyorum. Orada daha çok çalışabileceğim. Özür dilerim ama gitmem gerekiyor.' Diyorum onlar ise bana acıyarak bakıyorlar. Dediğim şeyleri saçma buluyorlar çünkü.

'Gitmek zorunda değilsin zaten yeterince çalışıyorsun Damla bu gitmen için bir sebep değil.' Diyerek diğerlerine katılıyor Hanife.

Daha konuşmayıp susuyorum kızlar birbirine bakıyor. Talha ise umursamayan bir hava takınıp etrafı inceliyor.

'Talha dışarı çık.' Diyorum bağırarak.

Bana doğru dönüyor, gözlerimin içine bakıyor ve sessiz bir şekilde dışarı çıkıyor. Kızlara dönüp.

'Kızlar gitmem gerek lütfen böyle davranmayın 2 ay sonra zaten geri döneceğim. Üniversitede aynı şehir de olacağız. Sizi özleyeceğim gitmek istemiyorum ama gitmem lazım. Her gün konuşuruz yine telefondan.' Diyorum İstanbul a gitmemi kabullenmelerini umarak.

Kızlar daha da bir şey demiyor. Bir süre sessizlik oluyor. Neyse ki bu sessizliği Büşra bozuyor.

'Ne zaman gideceksin.' Diyor Büşra. Derin bir nefes alarak.

'Yarın gitmem gerekiyor.' Diyorum sessizce ama onların duyabileceği bir şekilde.

'Yarın mı neden bu kadar erken ?' Diyor Hanife.

'Erken gitmezsem bursum yanacak.' Diyorum Kızlara bakarak.

'Tamam, 2 ay sonra eskisi gibi olamazsak seni gebertiriz ama.' Diyor Sema. İstanbul a gitmem kabullendiği için seviniyorum.

'Ve her gün konuşacağız.' Diyor Hanife.

'Her saat konuşacağız.' Diyorum gülümseyerek. Sonra Büşra ya bakıyorum bir şey demesi için.

'Orada kendine yeni arkadaşlar yapıp bizi unutursan o okulu yakarım.' Diyor gülerek. Hepimiz birden gülüyoruz sonra. Birbirimize sarılıp gülüşüyoruz.

'Saçların güzel olmuş bu arada' diyor Büşra.
Tam cevap vereceğim sırada içeri babam giriyor. Sert bir bakış atıp ' eve gidiyoruz önemli bir şeyin yokmuş.' diyor.

Arkadaşlarımda babamın bu hallerine alışık olduğu için babamın sert halleri onlara dokunmuyor. Ben de alıştım zaten.

Hastaneden çıktığımız da kızlar okula ben ise babamla eve gittik. Talha çoktan gitmişti herhalde ortalıklarda gözükmüyordu. Babamla yol boyunca konuşmadık. Konuşmak da istemiyordum zaten. Eve geldiğimiz de hızla arabadan inip hızla eve girip odama çıktım. Babamda arabayı çalıştırıp gitmişti.