abilerim mi?

abla mı?

Eve girdiğimde ağzım açık kalmıştı ev çok güzeldi ancak bunu kimseye bildirmeden hemen eski halime döndüm ve etrafa olduğu kadar bakmamaya başladım "tatlım hadi gel seni abilerinle tanıştırayım" bu ses Eslem hanıma aitti ne kadar istemesem de salona geçtik ve L şeklinde olan koltuğa oturdum. "Bak şimdi tatlım bu kardeşin Aras 16 yaşında, bu Bartu 19 yaşında,bu Batı 19 yaşında, bu Doğu hastanede görmüştün zaten 20 yaşında, bu Berk 22 yaşında, bu Batu 26 yaşında." Aralıksız konuşması ile benim bile nefesim kesildi "Maşallah karıcım beş tane çocuğun isimini hiç zorlanmadan saydın ben daha hangisi büyük hangisi küçük onu bile bilmiyordum" bu söyleyen Samet beydi bunun üzerine o kahkaha atmaya başlayınca kendimi tutamayarak bende kahkahamı ortaya saldım bizim ardımızdan Doğu ve Batı da gülmeye başlamıştı ama Batı telefona bakıyordu diğerleri ise sırıtıyorlardı kafamı onlara çevirince şaşkınca sadece birine odaklanmıştım ve o da gözünü bana çevirince ikimizde aynı anda konuştuk "Duru" "Batı" ikimizde çok şaşkındık şimdi Batı benim abim miydi Allah'ım sen bana akıl ver "senin ne işin var burda motivasyoncu" son dediği söze gülerek karşılık verdim "Senin burda ne işin var ağlak" ikimizde aynı anda kahkahayı bastık "Allah'ım Batı benim abim mi oluyor şimdi" bunu Eslem hanıma dönerek demiştim o da sıcak bir gülümsemeyle karşılık vermişti "Evet tatlım Aras hariç hepsi senin abin"  bu dediğiyle birlikte oturduğum yerden kalkıp Batı nın yanına oturdum böylelikle sağımda Batı solumda Doğu olmuş oluyordu. Hemen elimi Batı nın saçlarına götürdüm ve saçlarıyla oynamaya başladım en son ağlayınca da ona böyle yapmıştım o günü hatırlamış olacak ki gülümsedi "Ee Batıcım şimdi sen benim abimsin ya hadi senle birlikte dışarı çıkalım" ben bunları derken Batu kendini toparlayıp  "Nerden tanıyorsun benim kardeşimi ben orasını anlamadım" dedi biraz sinirli bir sesle "Birincisi Batu cum anlamak için beyin gerekir o sende yok ikincisi sana hesap vermek gibi bir düşüncem yok ve olmayacak yani bu kadar hadi Batıcım kalk gidelim" şu an Batu bana kırmızı görmüş boğa gibi bakıyordu aldırmadım Batı "bekle üstümü değiştireyim sonra" dedi bende 2 gündür duş almadığımı hatırlayınca doğruldum "ben daha duş almadım sen git giyin bende duş alıp geliyorum" dedim ve oda onaylarcasına kafasını salladı bende hemen koşa koşa bir hizmetlinin yanına gittim "Ablacım bana odamı gösterirmisin" abla ilk önce bana baktı sonra da kafası ile onayladı ve yukarıya çıkmaya başladı bende onun arkasıyla gittim  sonra bir kapının önünde durduk "Burası efendim" "tamam teşekkür ederim abla" dedim ve odama girdim ve hemen kısa bir duşa alıp üstüme rahat bir şeyler geçirdim

(Giydiği)

Aşağı indiğimde her kesin gözü bana döndü ama ben Batı ya bakıyordum "hadi hazırsan gidelim Duru" dedi. "Hazırım hadi gidelim" hep gittiğim parka gidicektim kızlarımı alarak kapıya geldiğimizde ayakkabını giydim ve kendimi dışarı attım Batı da hemen yanıma geldi. "Batı ilk önce eve uğrayıp ikizleri almam gerekiyor" Batı bu dediğimle birlikte beni başıyla onayladı... 15 dakika gezmeyin ardında eve gelmiştik anahtar bende olduğu için ve evde ikizler hariç kimse olmadığı için içeri girdim ve beklemediğim bir manzarayla karşılaştım ikizler Irmakın kucağında oturmuş kahkaha atıyordular... benim geldiğim gördükleri an üstüme atıldılar ikisi aynı anda "Abla hoş geldin" dediler neşeli bir sesle onların bu haline gülümsedim ama içimde kırgınlık vardı Sena yı anlardım da Senem benim ne zorluklar çektiğim biliyordu ve beş yaşında olmasına rağmen beni anlıyordu ikisinide yanağından öptükten sonra Batı yı da içeri aldım ve kapıyı kapatıp koltuklara geçtim "Ee nasılsınız cimcime ler" dedim neşeli bir sesle onlarda sondaki sözümle kıkırdadılar "İyiz abla sen nasılsın" dedi Senem "İyim bende sizi gördüm daha iyi oldum" dedim ırmak bana nefretle bakıyordu "Batı Sena yı alabilir misin iki dakika Senem le konuşmam gerek te siz Sena ile hep gittiğimiz parka gidin bizde geliriz" dedim Batı ya bakarak "tamam o zaman biz bu civcivle iniyoruz sizde çabuk olun" dedi ve koltuktan kalkarak kapıya yöneldi bende bu sırada Senemi kucağıma alarak yukarı çıktım eski odama "Senem az önceki haliniz neydi bitanem" sesim yalandan bir sinirle çıkmıştı bunu anlayan Senem kıkırdadı "Şey abla ben Sena ağlıyoydu o yüzden gülmek zorunda kalmıştım o kıza gülmüyoydum" dedi. "Neden onun kucağında oturmuştun peki kızım" dedim bende "Abla ikizimle ben oynuyoydum biyden ikimizide kucayına çekti ne olduğunu anlamadım ama sonya komik bişi dedi ve benimde boşluyuma geldi ve güldüm " tatlı tatlı konuşması ile gülümsedim hala r yerine y diyordu her şeyi öğrendi bir tek onu öğrenmedi "tamam kızım hadi gidelim parka" dedim o da ikiletmeden aşağı indik. Irmak a kısa bir bakış atıp kendimi kapıdan dışarı attım ve derince bir nefes aldım bunun sebebi Irmak la benim kızlarım çok benziyordular "Abla Irmak la biz çok benziyoyuz ya ama senle hiç benzemiyoyuz" sanki içimi okumuş gibi konuşmuştu"Evet ablacım o senin öz ablan ama sen benim kardeşimsin bunu unutma tamam mı kızım" dedim ve derin bir iç çektim "tamam abla ama Sena şu gıcık kızı sevmeye başlıyoy " Senem in dediklerimle ufak çaplı bir şok geçirdim "ne nasıl yani alışıyor derken" dedim titrek bir sesle "evet abla tüm gün benden çok onunla oynuyoy ve bende onun ağzına sıçmak istiyoyum" dedi sinirle "tamam ablam bişi olmaz ve bir daha küfür etmek yok tamam mı ben sana küfür öğretmedim hem sen Nerden biliyorsun bunları " dedim şüpheli bir sesle "şimdi şöyle ki abla" dedi ve kucağımda yere korkusuzca zıplayarak koş koşa aşağı indi ve parkın yolunu tuttu aynı benim gibi deli ya bu kız "kız koşma düşeceksin" beni dinlemeden koşmaya devam etti ve en sonunda bamm yere düştü fakat gardını indirmeden kanayan dizine rağmen koşmaya devam etti maşallah bana ne güzel yetişdirmişim sonunda parka geldiğimde Batı Senem in yaralarına bakıyordu "hiç bir şey yok sadece sıyrılmış ve derisi koptuğu için kanamaya başlamış" dedi ve Senem in bacağını bırakdı "Zaten hiç acımıyordu ki abi abartılacak bir şey yoktu sadece kanamış zaten bacağım kopsa bile hiç bir şey söylemem ve acı belirtisi vermem" dedi Senem kendinden emin bir şekilde bu haline ikimizde güldük "kızım hadi Sena nın yanına" dedim Senem e ona kızım demek çok hoşuna gidiyordu "tamam ablaların bir tanesi" dedi ve Sena ya doğru ilerledi ve Sena ya bir şey demeye başladı Sena yerden kalktı ve benim yanıma geldi "Noldu güzelim" dedim ona dönerek "Duyu ben Iymakı çok şeviyoyum ama şenide şeviyoyum" dedi Senem de bu sırada yanıma gelmiş ve şokla kardeşine bakmıştı... "Sena ne diyoysun sen aklın yeyindemi kızım senin" Senem'in kurduğu cümlelerle ona döndüm baya sinirlenmişti beni kim olursa olsun hep korurdu bu da onu bende özel kılıyordu "Kızım bize beş yıl sevgiyle şefkatle büyüten ablamıza sen ne hakla Irmak ı çok seviyorum diyorsun salak mısın gerçekten benden küçüksün diye sesimi çıkartamıyorum ama bu bardağı taşıran son damlaydı Sena bir daha ablama karşı böyle söylersen senin o ağzını yırtarım biliyorsun ki bunu yaparım Sena ablam gelsin bizi her şeyden korusun her iyliği yapsın sen gel burda Irmakı çok seviyorum de gerçekten seni gözüm görmesin Sena " dedi Senem gerçekten Sena artık bardağı taşırmıştı ne kadar küçük olduğu için bir şey demiyorsam o  kadar beni üzüyordu ama ben küçük kızıma dayanamam ki ve o konuşurken sadece iki şey fark etmiştim birincisi Senem r harfine y demedi ikincisi de her seferinde ablamız yerine bastırarak ablam dedi gerçekten o benim küçük savaşçımdı Sena Senem'in bağırmasıyla ağlamaya başlamıştı "Tamam kızım o senden küçük idare et benim cesur kızım" dedim ve Sena yı yanıma çektim"Ne küçüğü abla ya  gelsin senin bi güzel ağzına sıçsın sonra da ağlamaya başlasın bu nasıl benim ikizimse anlamıyorum. Bak abla biliyorsun ben Sena yı hep korudum ve buna devam edeceğim çünkü bizim üçümüzden başka kimsemiz yok" Senem'in sözünü kesen Sena nın sesi oldu "yoo benim ıymak abyam vay" duydunuzmu çıt sesi geldi ah evet kalbimden gelmişti bu ses kırgınlıkla saçlarını okşadığım kıza baktım "Senam güzelim noldu sana böyle sen beni Senem den bile çok severdin güzelim biri bir şey mi dedi noldu sana böyle " dedim Sena ya "Abla şu mal ı görüyormusun ben burda ne konuşuyorum bu Mal ırmak salağından konuşuyor ikisinide öldürüp bir kurda kuşa yem edince görür onlar vallahi daraldım abi abla şu Sena yı götürün bir yerlere gözüm görmesin yoksa her an ölü çıka bilir buralardan" Senem baya sinirlenmişti ama sesindeki kırgınlık çok belli ediyordu kendini. Hiç kimin beni sevmediği gibi kızım gibi gördüğüm kardeşimde bana sırt çevirmişti gerçekten kalbim çok kırılmıştı ama çocuktur kendini bilmez diye kendimi avutmak istedim ama  yalnızca Sena ya kalp kırılırsa bir daha onarılmaz sözünü defalarca söylemiştim şimdi tekrar söyleyecektim "Sena" dedim ve durdum onunda bakışları bana dönmüştü bana umutla bakıyordu onu Senem e karşı savunmamı bekliyordu ama yapmayacaktım bu sefer haklı olan Senem di "Kalp kırılırsa bir daha onarılmaz güzel kızım" dediğim anda gözümden bir damla yaş aktı artık özür dilesede affı yoktu bunun şimdi bana bencilsin diyecekler ama ben kızımı nasıl yetişdirdiğimi çok iyi biliyordum kalp kırılırsa bir daha onarılmaz bunu ben ona hep diyordum ve bana kimsenin kalbini kırmayacağına söz vermişti ama bu sözünü benim üstümde çiğnemişti "Abya özüy diyeyim yütfen affet yayvayıyım biy daha yapmicam çok özüy diyeyim" dedi Sena ağlayarak hatasını biliyordu ama affı olmazdı olamazdı ben kızlarımı çok olgun yetiştirmiştim birini korumacı ve cesur biriniyse narin kırılgan ve anlayışlı "güzel kızım ben sana bunun affı olmaz da demiştim hatırlıyorsun dimi ben seninle 2 yıldır bunun için konuşuyorum ve sen bana söz vermiştin kimsenin kalbini kırmak yok demiştin noldu kızım, bu sözünü benim üstümde bozdun" dedim titrek sesimle Sena onu aff etmeyeceğimi biliyordu bu yüzden çok çabalamıyordu ben hep onu bir kenara çekip konuşurdum çünkü Senem bunları duyarsa ben dediğimi yapardı ve çok kırılgan biri olurdu kendinden çok başkasını düşünürdü ama ben onu cesur bir asker gibi yetiştirdim kendim gibi dik başlı...