ඇත්තටම කල්පනා කරේ ඊයෙ ටවුන් එකේ වුන එක ගැන. නිවර්තන අයියවත් දිහස් අයියවත් වැරදි නෑ. ඉෂාරයි , ස්නේහායි ලග ඒ දෙන්නත් අසරණ ඇති. ස්නේහ අර වගේ දේවල් කීවට පස්සෙ අයියලා දෙන්නට පුළුවන්ද කටක් ඇරලා ඒ මගෙ යලුවෙක් කියන්න. ඒකටත් මොනවහරි කියයි කොයලා බය වෙන්න ඇති.
මතකයට හැකියි නම් වන්න පිහි ඇනුමක්
සුසුමකට නොහැකි ඇයි දුක දරා ගැනුමක්
කඳුළ යනු රිදුමකදි බර මනින මිනුමක්
ආදරය කියන්නෙම අත්හැරෙන දිනුමක්
උදේ පීරියඩ් එකේම ගිටාර් එක අතට ගත්තෙ කම්මැලි හින්දා. ඇස්දෙක පිය ගත්ත ගමන් මතකෙට ආවෙ එක සිංදුවක්. ඒකට ඉතින් හේතුව ස්නේහා වෙන්නත් පුළුවන්. ඊයෙ ඒ කීව දේවල් මට මොනම විදිහකටවත් අමතක කරන්න නෑ. කොච්චර අමතක කරන්න හැදුවත් අමතක වෙන්නෑ. ඇස් දෙක පියාගන්නකොට කවුරුත් හිටියෙ නැති වුනාට සිංදුව ඉවර කරලා ඇස් අරිනකොට හිටියෙ මං විතරක් නෙමේ. දිහස් අයියයි නිවර්තන අයියයිත් ඇවිල්ලා හිටියා.
" මොකෝ මල්ලි බූටක් කාලා වගේ " නිවර්තන අයියා ඇහුවෙ ඊයෙ මොකුත් වුන්නෑ වගේ ගුරු මේසෙ උඩ තිබ්බ වීදුරු බෝලෙත් කරකවන ගමන්. ඕන තැන තැනකදි කතා කරන්නැති යාලුවො මොකටද පස්සෙ.
" එහෙම නෑ. අයියලා අවේ වැඩකටද "
" වැඩකටනන් තමයි "
" මිස් නෑ අයියෙ "
" මිස්වනන් නෙමේ උඹව හොයන් ආවෙ "
" ඇයි "
" ඊයේ උන දේ ගැන. මම දන්නව ස්නේහා එහෙම කතා කෙරුව එක වැරදී කියලා. මට කර.... "
" ඔයා මොනව කරන්නද අයියෙ "
" ඒත් මල්.. "
" ප්ලීස් අයියෙ. ඇති ඕක නවත්තන්න " එතනින් එහාට මට ඒ දෙන්නත් එක්ක කතා කරන්න කොහෙත්ම උවමනාවක් තිබ්බෙ නෑ. ඒ හින්දම තමා අතේ තිබ්බ ගිටාර් එක පැත්තකින් තියලා මම මිවුසික් රූම් එකෙන් එලියට ආවෙ. තව ටික වෙලාවක් හරි එතන හිටියනන් ඊයෙ එයාල කෙරුව එක අද මම කරන්න බැරිකමක් නෑ. මටත් මං වෙනුවෙන් කතා කරන්න පුළුවන් වෙන්න ඕනනෙ.
YOU ARE READING
ඒකපාශ්වික ( Complete )✔
Historia Corta' ඒකපාශ්වික ආදරේ හරි ලස්සනයි ' කවුද කෙනෙක් කියනවා මාත් අහගන ඒත් හැමෝම ලස්සනයි කියන ඒකපාශ්වික ආදරේ කියන්නෙම දරාගැනීමකට...
