AŞIKSIN|TEXTİNG

💗

"Bas lan kornaya! Gerekirse çarp arabaya çık şu trafikten skicem yapacağın işi Fuat!" diye bağırdım şu trafikten bir an önce çıkmamız gerekiyordu

"Tamam abi çıktık trafikten" dedi adam

"Ulan! Oyun oynadı lan benimle oyun oynadı Fuat! Oyun oynadı pezevenk ama ben ona asıl oyunu göstericem paramparça edicem onu ölümüne kan ağlatıcam o Mert'i" diye bağırdım

Bakışlarımı kucağımda uyuyan kıza çevirdim güldüm

"Demek sevdiği kadın buymuş" dedim gülerek

Fuatin yanında ön koltukta oturan adamım arkasını dönüp kızı inceledi vicudundan yüzüne

"Abi bu kadın valla bizi çürütür bıraksak mı baksana tam o tip var" dedi

"Bu mu bizi çürütür Volkan" dedim güldüm "oğlum ben bunu tek hareketimle yaşatmam" dedim adamım yutkunup kafasını salladı

"Öyle abi" dedi

Nargileden uzun yudum alıp camdan dumanını üfledim

"Hadi lan gidelim artık!" Diye gürledim adam kafasını sallayarak "t-tamam abi geldik zaten" dedi

Araba durunca indim yanımda Volkan nargileyi tutuyordu bende hortumundan nargileyi içip üflüyordum geniş bir bahçenin arkasında büyük bir villa vardı

Yanyana yürürken elimle işaret yaptım arkaya

"Kızı al kucağına gel" dedim arkamı dönmeden

Biraz daha ilerleyince takımı gördüm 19 siyah takımlı adamlar sıraya dizilmiştiler

Volkan ben durunca o da durdu erkekler bir anda hazır komutuna geçtiler

"HOŞGELDİN ABİ!" diye erkekler aynı anda bağırınca onayla kafamı salladım

Fuat yanımda belirince ona dönüp "kızı götür bodruma sandalyeye bağla iple kapıyı kilitle çık yedek anahtarı var bende zaten" dedim kafasını sallayıp ilerledi

...

Birkaç dakikadır karanlık odada bağırıyordum çünkü kimse sesime gelip kapıyı açmamıştı

İlk Uyandığımda nerde olduğumu anlamasamda birkaç dakika sonra farketmiştim ki kaçırılmıştım

Gözlerimden yaşlar akıyordu Mert'in bunu bana yapma düşüncesi beni daha çok üzüyordu özellikle Arasın ne yaptığını da bilmiyordum

Sanırım gerçekten Mert bana bunu yapmıştı hayatımda en güvendiğim kişilerden kazık yemek istemiyordum güvenmek de istemiyordum anlamıştım en başından hatamı

Karanlık fobim de beni mahfediyordu karşım kapkaranlıktı
ama tek çarem bağırıp dikkat çekmem gerekiyordu kapı bile açılmıyordu

-KİMSE YOKMU!-

-LÜTFEN YALVARIRIM ÇIKARIN BENİ BURDAN!-

-MERT ÇIKAR BENİ BURDAN MERT!- diye son kez bağırdım sesli ağlamaya başladım kapı sesi gelince göremediğim için dümdüz önüme baktım birinin gelmesini bekliyordum

-Kim geldi bakın lütfen beni çıkarın burdan gerçekten karanlık fobim var nefesim daralmaya başlıyor -dedim tek nefeste

Erkek kahkaha sesi duyunca geri çekildim karanlıktan kimin geleceğine baktım